پرسپولیس تهران فراتر از ایران کم تجربه در آسیا / پرسپولیس ایران شدن بازیهای تدارکاتی بزرگ می طلبد

پرسپولیس تهران فراتر از ایران کم تجربه در آسیا / پرسپولیس ایران شدن بازیهای تدارکاتی بزرگ می طلبد

کسب مقتدرانه ۳ قهرمانی در یکسال ، فاصله امتیازی معنادار با دیگران در لیگ داخلی و برتری آماری و رکوردشکنی های پیاپی برانکو پرسپولیس را فراتر از ایران نشان داده اما برای تبدیل شدن از پرسپولیس تهران به پرسپولیس ایران باید توان برانکو را از حبس خانگی خارج کرد!
پرسپولیس تهران پس از حضور برانکو ایوانکوویچ جان تازه گرفت. اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان پرسپولیس برانکو را تیمی فراتر از سطح فوتبال ایران می دانند که لیگ برتر ایران برایش کوچک بشمار می آید. برتری آماری و خلق رکورد در آیتم هایی چون بیشترین گل زده و کمترین گل خورده ، نفوذ به دفاع حریف و خلق موقعیت گلزنی ، واژگون کردن اتوبوس های پارک شده توسط رقبا ، کلین شیت ها و بسته نگه داشتن دروازه ، روزهای متمادی نباختن در لیگ ، بهترین خط دفاعی در لیگ داخلی و در میان باشگاههای پنج لیگ معتبر جهان ، سه فصل معرفی آقای گل لیگ ، میانگین گلزنی در هربازی ، بازکردن دروازه تمامی تیم های لیگ ، بیشترین مالکیت توپ و بیشترین تعداد پاس ، فاصله امتیازی معنادار با تیم های دوم تا ششم جدول ، دو فصل قهرمانی زودهنگام و پیاپی و کسب سه جام در یکسال و بسیاری فاکتورهای دیگر پرسپولیس تهران را مقتدرترین قهرمان ادوار لیگ برتر و قهرمان قهرمانان ایران معرفی کرده است. برانکو لیگ برتر را طی دو فصل اخیر به یک بخش صدرنشینی که شاگردانش در آن جا خوش کرده اند و بخش دومی که ۱۵ تیم دیگر باید برای دومی و سومی و کسب سهمیه آسیایی یا برای بقا می جنگد تقسیم کرده است. می توان با احترام به رقیبان و با افتخار ادعا کرد تنها برانکو و شاگردانش هستند که تکلیف نتیجه را در هر مسابقه لیگ و حتی حذفی براساس روحیات و خواسته و هدفگذاری و موقعیت روز پرسپولیس تعیین کرده و پرسپولیس برانکو در سایه دانش فنی این سرمربی ، لیگ یکنواخت و بعضا خسته کننده ای! را رقم زده که در آن تیم های ریشه داری چون استقلال و سپاهان و فولاد و ذوب آهن و تراکتورسازی را فعلا نمی توان حتی حریف تمرینی خوبی برای پرسپولیس برانکو برای حضور مقتدرانه در آسیا محسوب کرد. البته استقلال با شفر و ذوب آهن اصفهان با امیر قلعه نوعی اخیرا ، طی نیم فصل دوم و در دو بازی اول آسیایی خود نشانه هایی از پیشرفت را بروز داده اند که شاید در آینده دور بتوان فوتبالی تک قطبی بعلاوه دو قطب دیگر! را انتظار کشید. 
اما همین تیم مقتدر ، در فصل پیشین در آسیا در بازی رفت و برگشت با الهلال ، الریان ، الاهلی ، الوحده و لخویا دو عملکرد متفاوت را از خود نشان داد. حتی به باور ما پرسپولیس السد در تهران با پرسپولیس السد در قطر ، یکصد و هشتاد درجه باهم متمایز خواهد بود. بخشی از این تفاوت به حضور و عدم حضور هواداران در خانه یا در زمین ثالث و بخشی به عدم شناخت کامل از بازی تیم حریف در مسابقه رفت و جبران آن در برگشت برمی گردد. اما با شاخص قرار دادن بازی متفاوت پرسپولیس در دو مسابقه رفت و برگشت برابر الهلال عربستان در فصل قبل که هر دو در زمین ثالث انجام شد و با وجود تیم آنالیز بسیار کارآمد درکنار برانکو ، نمی توان سهم عظیمی را برای این دو آیتم در شکل بسیار متفاوت بازی های رفت و برگشت پرسپولیس با رقیبان فوق قائل شد. پس عمده اشکال کجاست؟ پاسخ روشن است. کم تجربگی بازیکنان پرسپولیس در بازیهای بین المللی و حبس توان برانکو در خانه! 
آری ، برانکو را در عین ضعف دیگر تیم ها در لیگ برتر محبوس کرده ایم. در نبود بازیهای تدارکاتی با باشگاه های بزرگ جهان ، او را به آزمون و خطا محکوم نموده ایم. این کاری است که با او در زمان سرمربیگری وی در تیم ملی هم انجام دادیم. با کیروش هم همین کار را کرده ایم و در حق دیگر سرمربیان تیم ملی و باشگاهی مان که نماینده فوتبال ایران در تورنمنت های آسیایی و جهانی بوده اند نیز کمابیش اینگونه رفتاری بروز دادیم. نگاهی به لیست بلند بالای بازیهای تدارکاتی تیم ملی که نام بزرگان دنیا در آن به چشم نمی خورد مؤید این ماجراست که باید در جام جهانی برابر اسپانیا و پرتغال به آزمون و خطا پناه برده و شاید فقط گرفتن یک امتیاز از مراکش را انتظار بکشیم. پرسپولیس در آسیا همین وضعیت را دارد. کدام عقل سلیمی در فوتبال روز جهان ، لیگ قهرمانان آسیا و جام جهانی را محل آزمون و خطا قرار می دهد. نباید انتظار داشت تیمی که با تیم های برتر از آسیا بازی نمی کند جام قهرمانی آسیا را لمس کند یا تیم ملی که با برترین های دنیا مصاف نمی دهد به رغم تکیه زدن بر سکوی اول آسیا ، از گروه خود در جام جهانی صعود کند ، مگر با اتفاقات غیرمترقبه! شاید تمایل کیروش به بازیکنان دو ملیتی یا لزیونرها از همین امر نشأت می گیرد که اینان در سطح فوتبال اروپا با بازیکنان بزرگ و مقابل تیم های بزرگ بارها و بارها در طول فصل به میدان می روند. به همین واسطه است که کسی چون تیام در استقلال بسرعت می تواند خود را با سیستم تفکری شفر هماهنگ کرده و در بازی مقابل الهلال مثمر ثمر شود اما علی علیپور مقابل دفاع السد نمی تواند خود را در موقعیت دریافت توپ قرارداده و از کمند دفاع حریف بگریزد. برای تک به تک بازیکنان پرسپولیس حتی آنان که در تیم ملی حضور دارند و با تجربه ترین هایشان می توان به مورد مشابه رسید. تا آنجا که سنگین حرکت کردن آنها را نه به ضعف بدنی که باید در سردرگمی و تکرار مداوم سؤال چه کنم چه کنم! در ذهنشان در طول بازی و در مقابله با بازیکنان بین المللی چون ژاوی جستجو کرد. حتی در سایه همین عدم وجود بازیهای تدارکاتی و بین المللی بزرگ است که در نظر عضو با دانش و با سابقه هیئت مدیره باشگاه بازی شاگردان برانکو در رفت با السد یکنواخت می آید و یا بسیاری افراد بارها از متحول شدن پرسپولیس در برگشت ها در آسیا انگشت حسرت و تعجب به دهان گرفته اند. بازیکنان و تیمی که فقط یک باخت را در لیگ برتر فصل هفدهم تجربه کرده است و آن را هم در بازی برگشت جبران کرده و مدتهاست بی رقیب جولان داده است نیاز به حریفان برتر از خود و السد و حتی برتر از تیم های شرقی چون اوراواردز ژاپن قهرمان فصل پیش آسیا دارد تا برانکو بتواند سیستم های مختلفی را با شاگردانش تمرین کرده و خطوط خود را محک جدی بزند و ضعف ها را جبران کند. مدیران باشگاه باید توجه کنند که جهت ارتقاء یافتن پرسپولیس تهران به پرسپولیس ایران ، بازیهای تدارکاتی با باشگاههای بزرگ یک نیاز ضروری است.
دکتر نصیر :
۵ اسفند ۹۶
متاسفانه   امسال  پرسپولیس با رفتن رامین در جناح راست سروش در خط هافبک و طارمی در حمله و بازی بدون خلاقیت و ماشینی ربیع خواه و ماهینی و افت فنی کمال به دلیل مصدومیت ها و ناآمده بودن نور الهی و از مدار خارج شد مسلمان به دلیل نبود هافبک های مثل سروش در کنارش برای توپ قطع کنی دریبلینگ ایجاد فضا برای مسلمان و پاس دادن به اون دیگه کلآ  با کوبندگی و زیبایی گذشته بازی نمی کنه از همه بدتر بالانس پیستون ها هم از بین رفته و اختلاف سطح بین بعضی بازیکنان مثلا امیری در جناح راست با چپ کاملا مشهود هست و تیم ها اکثرآ با بستن چپ یا وسط پرسپولیس تیم رو خلع سلاح می کنن که  اصلا برای یه تیم بزرگ که باید در هر دو جناح بالانس باشه خوب نیست  در خط هافبک کلآ تیم دچار یک تحلیل رفتن  کاملآ قابل مشاهده  در قلب خط هافبک خودش یعنی جایی که ربیع خواه یا کمال و حتی جدیدا ماهینی  به عنوان هافبک دفاعی بازی می کنن که زمانی در یکی دو  سال گذشته نقطه قوت تیم ما بود  اون قدرت جنگندگی تخریب قطع توپ پا به توپ بودن دریبلینگ و مانور دادن و اصطلاحآ بستن اون منطقه مثل  یک و  دو سال پیش رو زمانی که بخصوص  سروش بود و کمال هم قبل از مصدومیت ها در اوج بود یا  رو نداره اصولا علت از بازی خارج شدن مسلمان به عنوان پاسور تیم همینه چون دیگه سروشی نیست با قطع توپ ها و دریبل ها اون رو صاحب توپ و فضا کنه..حتی بعضی سرمربی های داخلی لیگ برتری هم متوجه این موضوع شدن و بخصوص در بازیها در ازادی مثل بازی با  سیاه جامگان یا پیکان  در این منطقه با پرس از جلو و با تعداد بالا بازی می کنن تا این منطقه رو از دست پرسپولیس بگیرن و به تیم ما ضربه بزنن..
در دفاع راست هم با احترام به محرمی که در 18 متر رو به جلو عالی هست ماهینی با رسیدن به 32 سالگی دیگه اون توان سابق رو در رفت و برگشت  نداره به خاطر همین برانکو  جدیدا اون رو میاره به وسط  و در 18 متر رو به جلو هم اصلا توانایی های رامین رو نداره بخصوص در فرارها و سانترهای خطرناک 
در خط حمله هم منشا اونی نبود که در پیکان بود و به عنوان یک مهاجم سایه اصلا توانایی های طارمی رو نداره منشا حتی در زدن ضربات آخر هم بسیار ضیعف تر از علی پور عمل کرده و تفاوت چندانی با طارمی در تقه زدن نشون نداده..
به نظرم کلآ دو خرید خارجی پرسپولیس یعنی بشار و منشا اون چیزی که گفته میشد نبودن بشار عملا فرق چندانی با مسلمان نداشت به جز کمی سرعت و تکنیک بهتر و در پاسوری که اصل کار بود حتی از مسلمان پایین تر بود در فیزیک هم ضعف فیزیکی مسلمان رو به ارث برده و اکثر جنگ های فیزیکی وسط زمین رو می بازه...
متاسفانه جناب برانکو در طول این دو ساله کم اشتباه نکرده گرفتن دو بازیکن اوکراینی یک استرالیایی شایان صالح منشا و بشار سرمایه گزاری سنگین روی بازیکنان بالای 32 سال مثل ربیع خواه و ماهینی و حتی سید جلال و امیری که اصلا برای بلند مدت هوشمندانه نیست عدم گرفتن یک دروازه بان خوب مثل مظاهری یا شیخ ویسی بخصوص وقتی که بیرانوند اصرار به رفتن داشت و کاملا مشخصه انگیزه های شخصی خودشو از زمان مخالفت با رفتن به ترکیه از دست داده و مخالفت با خرید شجاعیان و قاعدی به قیمت بالاتر در حالی که استقلال به هر قیمتی بود اونها رو خرید..عدم توجه به جوان گرایی در زمانی که استقلال بیش از شش هفت بازیکن از تیم های ملی امید و جوانان گرفت که توانایی بازی در ترکیب اصلی رو دارن برخلاف پرسپولیس که بازیکنان رده پایه و امید اون اصلا توانایی بازی در ترکیب اصلی رو ندارن
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی