از داستان طارمی، محرومیت سخت باشگاه از حضور در نقل و انتقالات و جریمه سنگین 789 هزار یورویی به‌عنوان برگ دیگری از افتخارات مدیریت طاهری که بگذریم، موضوع پرونده گولچ – پرسپولیس حاصل سوء‌ مدیریتی است که بعید نیست علاوه بر خسران مالی ضررهای بزرگتری مثل کسر امتیاز برای این باشگاه به دنبال داشته باشد و به مخاطره بزرگی برای کادر فنی، بازیکنان و البته هواداران این تیم تبدیل شود.

 روزی که مسوولان باشگاه پرسپولیس در دفاع از شکایت آنتونی گولچ از این باشگاه به فیفا به کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال نامه زدند، می‌شد حدس زد این باشگاه باز هم در پرونده شکایتی دیگر بازنده و محکوم به پرداخت میلیاردها تومان از کیسه بیت‌المال خواهد شد. در واقع مسوولان باشگاه پرسپولیس در جذب مدافع کروات آنقدر ناشیانه عمل کردند که این بازیکن در دوران حضورش در این تیم حتی یک دقیقه هم بازی نکرد و وقتی به تعهدات مالی‌شان در قبال او عمل نکردند، این بازیکن هم طبق قوانین فیفا عمل کرده و به خاطر سه ماه عدم دریافت حق ‌و حقوقش ایران را ترک کرد و شکایت خود را نیز به فیفا برد. مشکل اینجاست که باشگاه پرسپولیس در مورد آنتونی گولچ با دو پرونده شکایتی مواجه است چرا که باشگاه شریف مولداوی که قرار بود مبلغ یکصد هزار دلار از باشگاه پرسپولیس بابت صدور رضایتنامه گولچ بگیرد همین مبلغ را از این باشگاه به اضافه یکصد هزار دلار دیگر به‌عنوان غرامت خواستار شده است. با توجه به این قضیه باشگاه پرسپولیس غیر از طلب تقریباً 300 هزار دلاری گولچ باید حدود 200 هزار دلار هم به باشگاه پیشین او بدهد، در واقع 500 هزار دلار(حدود 2 میلیارد و یکصد میلیون تومان)غرامت بابت بازیکنی که حتی یک بار هم با پیراهن پرسپولیس در بازی رسمی به میدان نرفت. با این حساب اقدامی که مسوولان پیشین باشگاه پرسپولیس در قبال جذب آنتونی گولچ انجام داده‌اند دست‌کمی از قراردادهای عجیب در دوران مدیریت رویانیان ندارد و مثل برخی از آنها می‌تواند فجایع مالی و ملی به دنبال داشته باشد.

 اما این تمام ماجرا نیست. همین حالا از زبان سرپرست باشگاه پرسپولیس می‌شنویم که این باشگاه برای اعتراض به حکم فیفا کلی هزینه کرده تا پرونده را به دادگاه عالی ورزش بکشاند. طبق گفته عضو حقوقی باشگاه پرسپولیس این باشگاه برای بردن پرونده به دادگاه عالی ورزش‌، 46 هزار فرانک سوییس هزینه کرده که حدود 200 میلیون تومان می‌شود. حالا این مبلغ را بگذارید کنار بدهی به گولچ و باشگاه مولداویایی‌اش و با در نظر گرفتن اینکه معمولا دادگاه عالی ورزش احکام کمیته انضباطی فیفا را تایید می‌کند و تا به حال در تمام موارد مشابه باشگاه‌های ایرانی فقط یک بار در دادگاه عالی ورزش پیروز شده‌اند، پرسپولیس برای بستن این پرونده چیزی حدود 3/2 میلیارد تومان باید متقبل شود و اگر این اتفاق نیفتد خطر کسر امتیاز مثل پرونده مانوئل، برانکو و تیمش را تهدید می‌کند. 

 سرپرست باشگاه پرسپولیس گفته فیفا به این باشگاه و باشگاه‌های ایرانی به خاطر پرونده‌های متعدد انضباطی بدبین شده اما همه می‌دانند که این بدبینی حاصل سوء‌مدیریت مدیرانی است که خودشان به دست خود این بحران‌ها را ایجاد می‌کنند. گرشاسبی به پرونده مانوئل ژوزه و گولچ اشاره می‌کند اما همه می‌دانند که این دومی حاصل مدیریت او و دوست صمیمی‌اش طاهری است . اما جدا از این عجیب است که سرپرست باشگاه پرسپولیس می‌گوید: «متاسفانه در مجامع بین‌المللی کسی را نداریم و واقعا کسی نیست از حق ما دفاع کند.» اینجاست که به نظر می‌رسد با وجود انتقادهای تند، گرشاسبی هم دقیقا راه محمد رویانیان را در پیش گرفته. اولا باید از گرشاسبی پرسید از کدام حق حرف می‌زنید؟ چطور وقتی باشگاه پرسپولیس با بازیکنی قرارداد می‌بندد و حق و حقوقش را نمی‌دهد خودش را طرف حق می‌داند و بازیکن مقابلش را ناحق؟ اصلا مگر باشگاه‌های دیگر از کشورهای دیگر که در کمیته انضباطی فیفا پرونده دارند همگی در فیفا آدم دارند و با نفوذ در این کمیته کارشان را به نفع خود پیش می‌برند؟ اصلا وقتی واضح است که طبق قوانین بازیکن و مربی بر اساس قرارداد دنبال پول و حقوق‌شان هستند قانون را می‌توان با افراد با نفوذ در فیفا دور زد و این جرایم را پرداخت نکرد؟ شاید بهتر باشد سرپرست باشگاه پرسپولیس با ریشه‌یابی مسائلی که منجر به رقم خوردن یک پرونده سنگین دیگر علیه باشگاه پرسپولیس شد دنبال تکرار نشدن چنین فجایعی باشد وگرنه حداقل در خصوص این پرونده هر مساله‌ای که در خصوص کوتاهی مدیریت باشگاه مطرح شود به خودش هم برمی‌گردد و پیش کشیدن مسائلی مثل اینکه «در فیفا فرد با نفوذ نداریم» مخاطب را به بیراهه خواهد برد و تغییری در اصل ماجرا که اشتباهات کشنده مدیران پرسپولیس در مقاطع مختلف چنین فجایعی را رقم می‌زند، نخواهد داد.