کمتر شده، ولی خب هنوز یک چیزهایی در وجودم هست. - کلا پژمان‌ها بامزه‌اند، هم پژمان کشتی هم پژمان فوتبال! حالا بگذارید یک خاطره برای‌تان از پژمان جمشیدی بگویم. او یک بار همان 14-15 سال پیش، که من کشتی می‌گرفتم و او هم فوتبال بازی می‌کرد، در تمرین آمد و گفت که پدرم کشتی‌گیر است. 

 بله، خودش همین‌ها را می‌گفت و ما هم فکر می‌کردیم واقعا خودش هم خیلی کشتی‌گیر است! بنده خدا آمد روی تشک و یک فیتو بهش زدم، خوابید روی زمین و بعد بلند شد خداحافظی کرد و رفت. فردا شب پیام داد «خدا بگم چی کارِت کنه دو شبه خونه خوابیدم!» من هم گفتم تا تو باشی الکی کری نخوانی. (خنده) 

 علیرضا سلیمانی که دیگر در جمع ما نیست. البته من جای علیرضا دبیر را هم به شدت در کشتی خالی می‌بینم، او جزو تاریخ‌سازان کشتی ایران بوده، اگر بخواهم دو نفر را اسم ببرم مرحوم سلیمانی و دبیر را می‌گویم، دبیر که 6 سالی هست کسی از او خبر نمی‌گیرد. لباس های علی اکبر نژاد! فکر کنم سال 1998 بود و می‌خواستیم به جام‌جهانی اوکلاهاما برویم. اول گفتند تیم اعزام نمی شود و همه به خانه‌های‌شان رفتند، دو روز بعدش دوباره گفتند برگردید تیم اعزام می‌شود! این آشفتگی یک مقدار روی روحیه بچه‌ها تاثیر گذاشته بود به خاطر همین خواستند جو اردو عوض شود، قرار شد چهارشنبه سوری را در مجموعه انقلاب بگیریم. خواستیم آتش روشن کنیم، بچه‌ها گفتند لباس‌های علی اکبرنژاد را آتش بزنیم، انگار لباس‌ها را به تنش دوخته بودند و اصلا تیپش عوض نمی‌شد. البته او فرار کرد و نشد که لباس‌هایش را آتش بزنیم (خنده) فکر کنم هنوز هم همان لباس‌ها را می‌پوشد. 

 تا جایی که یادم می‌آید بیشتر عیدی می‌دادم. انگار چون گوشم شکسته بود،‌ همه فکر می‌کردند بزرگ هستم. من از 14 سالگی عیدی ‌دادم، می‌گفتند «باید از پهلوون عیدی بگیریم» - به پسرتان علی چی عیدی می‌دهید؟ بچه‌های امروز که هر روزشان عید است،‌ زمان ما بود که برای به دست آوردن هر چیزی کلی انتظار می‌کشیدیم. الان آنقدر مناسبت زیاد است که هر روز باید برای بچه‌ها خرید کنیم.

نمی‌دانم. شاید خواستند یک چیز بدریخت هم باشد که نشان دهند قیافه خیلی هم مهم نیست! آشوب در منزل عمه خانم! من و برادرم پیمان واقعا شیطون بودیم. یک سال عیددیدنی رفتیم منزل عمه‌ام، حیاط بزرگ و خوشگلی داشت با یک حوضِ ماهی. همه گرم حرف زدن بودند که ما، ماهی‌های قرمز حوض را به سیخ کشیدیم تا کباب کنیم! بعد هم طبق معمول کتک مفصلی از پدرم خوردیم. خیلی از او حساب می‌بردیم، حساب می‌بردیم این بودیم، اگر حساب نمی‌بردیم چه می‌شدیم! 

 قبل از عید در چهارشنبه سوری کلی آتش می‌سوزاندیم. کاربیت، پیراهن‌های پاره، سرشکسته، نارنجک دست‌ساز و... عید که می‌شد یکی دو روز لباس نو تن‌مان بود آرام بودیم، اما بعد دوباره یخ‌مان باز می‌شد و شیطنت می‌کردیم. - اهالی کشتی عیدی بده هستند؟! فکر کنم یک سال حاجی طالقانی یک تراول پنجاهی به ما عیدی داد.

 امیدوارم این چند روز باقی مانده از سال 96 هم به خیر بگذرد و سال جدید برای همه مردم ایران پر از آرامش، خوشحالی و عاقبت به خیری باشد. در روزهایی که ما درگیر دید و بازدید نوروزی هستیم، خیلی‌ها هستند که اسیر تخت بیمارستان یا زندان هستند، خدا گره از کار همه باز کند و زندانیان بی‌گناه هم آزاد شوند. دعا می‌کنم که جرم و جنایت و فقر از کشورمان ریشه‌کن شود و همه اش خوبی و خوشی باشد.