هنوز مهر قراردادش با تیم  آبی ها خشک نشده بود که راه اشتباه مظلومی و مرفاوی را در پیش گرفت و برعکس امیر قلعه نوعی که هنوز هم از احترام نزد هواداران پرسپولیس برخوردار است ، برد دربی و تخفیف (خفت دادن) رقیب و کری خوانی با ادبیات چاله میدانی برای محبوب ترین تیم آسیا و برانکو را که خط قرمز سرخ هاست در دستور کار خود قرار داد تا به خیال خود نزد هواداران آبی ، احترام و محبوبیت دست و پا کند. چهار نشان دادن کودکانه پرویز مظلومی به هواداران پرسپولیس پس از باخت سنگین مس کرمان را که یادتان هست ؟ چهار نشان دادن اسطوره جام جهانی و جام ملتهای آسیا ندیده شان در لباس یک تیم تحقیر شده رده چندمی عربی را چطور ؟ همچنین تهمت و افترای صمد مرفاوی مبنی بر وجود دستهای پشت پرده و انگ تبانی زدن وی به پرسپولیس را چطور ؟ منصوریان که ادامه نشستن بر نیمکت استقلال را بیشتر مدیون مصاحبه های حمایتی پیشکسوتان و بازیکنان سالهای دور پرسپولیس است تا نتایج ضعیف و توجیه ناپذیر تیم تحت امر خود ، بارها برای تخفیف تیم و سرمربی رقیب سخنان سخیفی را به زبان آورده که در مقابل آنها سخن میناوند هیچ است. کنفرانس قبل بازی العین بود که پرسپولیس را تیم دوم پایتخت خواند و هنوز لیگ شانزدهم شروع نشده بود که گفت پوست برانکو را این فصل می کنم! 

حالا یکی از محبوب ترین پیشکسوتان نزد سرخ ها به شوخی و تحت تأثیر و تحریک پذیری از هواداران آبی که بارها در تمرینات استقلال و بازی خانه به خانه و در صفحه شخصی اش مورد فحاشی و اهانت قرارگرفته است، منصوریان را با لقبی عاریتی از فضای مجازی خطاب قرار داده و در مقابل ، مورد تهدید به شکایت با قصد ارعاب از سوی سرمربی استقلال و هجمه حامیان او در فضای مجازی واقع شده است. منصوریانی که متأسفانه بازخورد اعمال و جملات بی معنای خود را در آن بخش بی اخلاق فضای مجازی با نسبت داده شدن القاب فراوانی بخود می بیند. کسی که مصادف با فریاد داشعلی منصوریان توسط بوقچی های آبی و پس از اهانتش به برانکو لقب داچعلی ، بواسطه استفاده از الفاظ بی معنایی چون فضای فرشینگ در مصاحبه ها لقب فرشعلی و بدلیل باخت تحقیرآمیز با ۶ گل به العین لقب شیشعلی را مقابل خود دید. اشتباه نشود! قصد نداریم اشتباه میناوند را با گناه منصوریان توجیه کنیم. این را هم می دانیم که سرشاخ شدن با بزرگان به برخی حس بزرگ شدن می دهد. اما سؤال این است که بعنوان مزاح شیشعلی خواندن علیرضا منصوریان در رسانه ملی توسط میناوند بدتر است و بار حقوقی بیشتری دارد یا تحقیر کردن یک باشگاه و هوادارانش در یک کنفرانس خبری که مخاطبش کشورهای عربی و چندین رسانه دیداری و شنیداری و نوشتاری از سراسر یک قاره اند؟ اهانت به برانکو که در حکم اهانت به ۴۰ میلیون هوادار پرسپولیس است و منصوریان بلحاظ سنی در حکم فرزند و به لحاظ فنی در حکم شاگرد او محسوب می شود بیشتر قابل پیگرد قضایی است یا شوخی یک فرد با هم سن و سال خود؟ مگر بارها سرمربی پرسپولیس و پیشکسوتانی چون احمدرضا عابدزاده و علی پروین و همین میناوند در تمرینات استقلال توسط هواداران این سرمربی که جرأت نفس کشیدن بدون اجازه بوقچی های دست به سینه منصوریان را ندارند ، مورد اهانت قرار نگرفته اند؟