نیمه پایانی دهه 70 بود که در میان مجلات و روزنامه های مختلف آن دوران، روزنامه پیروزی تازه از راه رسیده بود. یادم می آید در راه مدرسه دکه ای وجود داشت که مجلات و روزنامه های سیاسی و ورزشی مختلفی را از ریسمان تعبیه شده در جلوی دکورش آویزان میکرد.

به عشق دیدن عکس ها و تیترهای مسحور کننده مجلات راه خود را دور میکردم و چند دقیقه ای به جلد رویی آنان چشم میدوختم.
وسوسه دیدن عکس ستاره های آن دوران پرسپولیس مثل ادموند بزیک، مهرداد میناوند، رضا شاهرودی، کاویانپور، بهنام سراج، بهنام طاهرزاده و... خستگی راه را از بدن در میکرد.

آن زمان برای اطلاع از اخبار تیم مجبور بودیم دل بسپاریم به همین مجلات و روزنامه ها، برادر بزرگترم همیشه کیهان ورزشی میخرید ولی راستش چیزی که بیشتر دوست داشتم ببینم، شور و هیجان تیترها و عکسهای تیم محبوبم در روزنامه پیروزی بود. اولین بار یکی از نسخه های روزنامه پیروزی را با پولی که جمع کرده بودم خریدم. درست یادم نیست قیمتش چقدر بود شاید 300 ریال یا کمتر و بیشتر.

سالها به سرعت گذشت و اکنون 21 سال از انتشار اولین نسخه روزنامه پیروزی می گذرد. همه این سالها در کنار هم بودیم، روزنامه ای با تیترهای درشت با آن فونت معروف. آن نشان قلبی که روی کلمه پیروزی کار شده بود یا آن طرح بازیکنی که داشت با لوگوی روزنامه قیچی برگردان میزد و بعد نفهمیدیم چه شد که برگردان تبدیل به شوت شد و بعد هم کلا انگار کفش هایش را آویخت!

هنوز هم اولین صفحه رویی جلدی که برای دیدن تیترهایش انتخاب میکنم همین روزنامه است. وقتهایی هست که با دیدن بعضی تیترها دندان به هم میسایم و زیر لب می گویم که آخر این چه تیتری است انتخاب کرده اید! سلیقه هم خوب چیزیست آقا! روز بعد دوباره ورق برمیگردد که احسنت حرف دل ما هواداران را زدید!

برای ما که خاطره باز هستیم بخشی از زندگی فوتبالی مان خواه یا ناخواه با تیترهای این روزنامه گره خورده. چه خوشمان بیاد و چه نیاید!

به هرحال ممنونیم بخاطر این خاطره سازی هایتان، خسته نباشید و خدا قوت...
 امید داوالا