پیروزی برانکو، صعود پرسپولیس
این هنوز از نتایج سحر است! باش تا صبح دولتش بدمد!
1- یعنی اینکه پرسپولیس تازه رسیده است به دامنه قدرتی که دارد! برای تماشا کردن تیمی که تا امروز هم کم کارهای تماشایی نکرده است! باید صبر کرد! معادل همان صبر و حوصله‌ای که به عصای دست پسران برانکو تبدیل شده است! همان صبر و حوصله‌ای که اژدهاوار تمام مارهای فوتبال پرحیله و پرهزینه فوتبال عربی را می‌خورد و می‌بلعد!
شاهکار پرسپولیس نه گل زودهنگام «علی علیپور» بود و نه مهارت زبردستانه بشار رسن در آخرین دقایق بازی که به پنالتی دوم و ضربه تمام‌کننده مهدی طارمی منجر شد!
شاهکار پرسپولیس در پاییدن لحظه به لحظه خودش بود و به بازی حسابگرانه و منطقی‌اش! شاهکار پرسپولیس در مهره‌چینی برانکو بود و در افزودن بر قدرت حرکت تیمی‌اش!
در پرسپولیس همه خوب بودند بهتر از همه، برانکو ایوانکوویچ بود که گلویش خشک شده و چشم‌هایش از حدقه بیرون می‌زد!
شاهکار برانکو پذیرفتن اخراج کمال کامیابی‌نیا و نپذیرفتن و کم نیاوردن برابر این حادثه بود! اتفاقی که می‌توانست فاجعه‌ای را رقم بزند اما بهترین مربی لیگ برتر اجازه نداد و مانع یک حادثه تلخ و سنگین شد!
برانکو مسئولانه و مربیانه درست مثل یک فرمانده قدرتمند با اخراج زودهنگام دفاعی‌ترین بازیکنش کنار آمد و چنان کرد تا دوباره یادمان بیاید که: ... چونکه صد آمد نود همن پیش ماست!
وقتی اندیشه تیمی و زمانی که منطق بازی گروهی حاکم باشد ربیع‌خواه جای کامیابی‌نیا را پر می‌کند! وحید امیری به یاری دفاع چپ می‌شتابد تا بدون شتاب در نقشی جدید ظاهر شود و محسن مسلمان آن‌قدر بدود و تلاش‌ورزی کند که کم بیاورد و لازم‌التعویض شود!
برانکو این همه را خوب فرماندهی کرد! پرسپولیس در بازی‌اش بی‌نقص جلو رفت!
2- حالا باید در فکر بازی ماقبل آخر بود! و از همین لحظه باید در اندیشه دست به سر کردن الهلال بود! باز هم یک تیم عربی! باز هم یک تیم از تیم‌های سعودی!
پرسپولیس برای این نبرد نداری‌هایی دارد! مثلاً اخراج کمال کامیابی‌نیا و مثلاً نبودن انصاری جوان که «دوکارته» شد! ولی حرف همان است که اول گفتیم:
... چون که صد آمد نود هم پیش ماست!
پرسپولیس، پرسپولیس را دارد! پرسپولیس تاکتیک‌پذیری کم‌نظیرش را دارد! پرسپولیس برانکو را دارد! برانکو، سیدجلال حسینی را دارد که به موقع و در لازم‌ترین هنگام خواهد رسید! برانکو دل دریایی خودش را دارد! برانکو، شایان مصلح و صادق محرمی را هم دارد! برانکو در مهمترین بازی‌هایش نشان داده است بشار رسن را برای جانشینی محسن مسلمان دارد! پرسپولیس خودسازی و بازیکن‌سازی را بلد است! پرسپولیس در هر پستی بازیکنان برتر و بازیگران ماهری دارد!
دیگر این گفته، گفتن ندارد که پرسپولیس با تعویض‌های برانکو به اینجا رسیده است!
3- چشم برانکو ترسیده بود اما مغزش مثل ساعت کار می‌کرد و دلش هم شجاع بود! مردی که تن به خطر می‌داد! مردی که زیر بار ریسک می‌رفت و رفت!
عوض کردن محسن مسلمان- که شاید کمی هر دیر بود- لازم بود ولی سر نترس هم می‌خواست! گل الاهلی روشن‌ترین دستورش این بود: ... تعویض هافبک ایستا!
جابه‌جا کردن منشا با علیپور هم دقت نظر و توجه دقیقی لازم داشت! بهترین مهاجم پرسپولیس- در بازی با الاهلی- دقایقی بود که نبود!
فرشاد احمدزاده هم یک جورهایی تسلیم‌شده نشان می‌داد! برانکو سر وقت و به‌موقع وارد جدی‌ترین قسمت بازی شد! عمر السوما و یارانش، سرگی ربروف و مردانش اگر باختند- که بدجوری هم بازنده شدند- به فرصت‌طلبی و موقع‌شناسی برانکو باختند! برای پیکار مجدد، برای رزمیدن علیه الهلال، هم پرسپولیس را داریم با تمام خودویژگی‌هایش! هم برانکو را داریم با همه خوش‌فکری‌های مداخله‌جویانه‌اش! مردی که محسن ربیع‌خواه را بدل به یک مرد کلیدی کرد! بهترین بازیکن در بازی بزرگ ابوظبی!