به گزارش پیروزی دیلی، تیم ملی فوتبال ساحلی ایران در پی درخشش چند سال اخیر خود در آخرین رویدادی که در آن حضور داشت موفق شد در جام جهانی ۲۰۱۷ باهاما بعد از برزیل و تاهیتی به مقام سومی جهان برسد. در این تیم بازیکنان زیادی خوش درخشیدند اما بی تردید باید گفت شاخص ترین چهره این تیم کسی نبود جز سید پیمان حسینی که با بازی های درخشانی که درون دروازه کرد، از ارکان این موفقیت بود.

حسینی که پیش از این هم بارها عنوان بهترین دروازه بان جهان را به دست آورده بود، در پایان این مسابقات یکبار دیگر موفق شد دستکش طلایی مسابقات را تصاحب کند. ضمن این که گلی که این بازیکن در بازی افتتاحیه مسابقات زد نه تنها اولین گل جام جهانی بود، بلکه بعنوان یکی از 10 گل برتر جام هم شناخته شد و همچنان این شانس برای او باقی است تا آن گل بعنوان بهترین گل هم شناخته شود.

سید پیمان حسینی در خصوص سوم شدن در جام جهانی، آرزوها، اهداف بلند مدت و مشکلاتی که بر سر راه فوتبال ساحلی قرار دارد سخن گفت.

فوتبال ساحلی در ایران از کی جدی گرفته شد؟

 به نظر خودم از سال ۲۰۱۳. سال ۲۰۱۳ یک نقطه عطف در فوتبال ساحلی ایران بود. حضور مارکو اوکتاویو در فوتبال ساحلی آغاز یک تحول در فوتبال ساحلی بود. در آن سال بود که دنیا فوتبال ساحلی ایران را شناخت و به ما احترام گذاشت. 

* از آن زمان ۴ سال می گذرد و ۴ سال بعد از اولین دیده شدن در دنیا، حالا روی سکوی سومی جهان ایستاده‌اید. از حس و حال کسب این مقام بگویید.

- ما در این ۴ سال به انواع و اقسام افتخارات رسیدیم. بین خودمان و همه آسیا یک فاصله عمیق انداختیم و در دنیا مطرح شدیم. همه جور افتخار کسب کرده بودیم و تنها جای یک افتخار در جام جهانی در کلکسیون ما خالی بود که به لطف خدا این افتخار را هم امسال به دست آوردیم.

* غیبت تیمی مثل روسیه به تحقق این رویای شما کمک نکرد؟

- قطعا غیب روسیه به سود ما شد. اما باور کنید که عزم تیم ما آنقدر جزم بود که شاید حتی در صورت حضور روسیه و اسپانیا باز هم ما روی سکو می‌رفتیم. ما خودمان را حتما بین چهار تیم می‌دیدیم. یعنی خودمان را روی سکو می‌دیدیم و فقط برای تعیین رنگ مدال تلاش می‌کردیم. البته که خب خیلی چیزها از جمله قرعه خوب هم به ما کمک کرد. 

* تا یک قدمی فینال رفتید اما با حکم ضربات پنالتی از رسیدن به فینال محروم شدید. فکر می کنید اگر به فینال می رسیدید شانس قهرمانی داشتید؟

- ما در این چهار سال همه تیم های بزرگ دنیا را بردیم. همین برزیل را هم برده ایم. اگر ما به فینال می‌رسیدیم خیلی هم بی شانس نبودیم. شاید هم بیشتر از برزیل شانس داشتیم. چون ما بی استرس تر از آنها بازی می‌کردیم. در باره برزیل یک مطلبی بگویم.

* بفرمایید.

- در این مسابقات نگاه برزیلی‌ها به ما نسبت به دیگر تیم ها متفاوت بود. آنها تنها به تیم ایران به دیده احترام نگاه می‌کردند. تنها به تیم ما به چشم یک رقیب نگاه می‌کردند. این را از نوع برخورد آنها و رفتارشان با ما و مقایسه رفتاری شان با ما و دیگران می‌شد به خوبی فهمید.

* تیمی که الان شما در آن بازی می‌کنید سالهاست که در کنار هم قرار دارید و یک نسل طلایی را تشکیل داده‌اید. این نگرانی وجود دارد که بعد از شما آیا نسلی هست که بتواند این راه را ادامه دهد یا خیر.

- پشتوانه سازی در فوتبال ساحلی ایران خیلی خوب انجام می‌شود. البته جوانگرایی یک پروسه بلند مدت است و همین نسل طلایی که شما از آن یاد کردید هنوز سال های زیادی از دوران اوج آنها مانده است. اما این نگرانی که شما از آن صحبت کردید نباید وجود داشته باشد. به جرات می گویم که بهترین لیگ دنیا را در ایران داریم و در این لیگ خوب پشتوانه سازی هم خیلی خوب انجام می شود. همین الان هم چند بازیکن جوان در تیم ملی حضور دارند.

* واقعا بهترین لیگ دنیا را داریم؟

- بله واقعا. تنها لیگ دنیا که به صورت رفت و برگشت است در ایران است. بعد از ایران روسیه هم لیگ خیلی خوبی دارد اما باز هم می‌گویم کیفیت لیگ ایران بهتر است. غیر از ایران و روسیه فوتبال ساحلی در بقیه جاهای دنیا به صورت فستیوال و کاپ برگزار می شود.

* پیش از این لژیونر هم بودید و در چند تیم خارجی بازی کردید.

- در لکوموتیو مسکو بازی کردم و در بشیکتاش ترکیه. البته همین الان هم چند پیشنهاد دارم که جدی ترین آن از اسپورتینگ است.

* ولی گویا تیم فصل بعد شما مشخص است و قرار است در تیم شهریار ساری توپ بزنید.

- بله مشخص است. اما بعد از اتمام لیگ قطعا به پرتغال می روم و در دو فستیوال برای تیم اسپورتینگ بازی می کنم. صحبت هایی با آنها کردم و قول و قرارهایی بین مان رد و بدل شده است. ولی هنوز قراردادی نبستیم.

* گفتی بهترین لیگ دنیا را داریم. نقطه قوت این لیگ را هم گفتید. نقطه ضعف یا نقاط ضعف این لیگ چیست؟

- اولین نقطه ضعف فوتبال ساحلی ما کمبود شن مناسب است. متاسفانه ما در ایران شن هایی که نزدیک به شن های استاندارد دنیا باشد را نداریم. بهترین ترین شنی که در ایران داریم در قشم و کیش است. در سایر مناطق ایران شن مناسبی نداریم و وقتی ما روی این شن ها تمرین و بازی می کنیم و بعد از آن به مسابقات بین المللی می رویم بدنمان با نوع این شن ها غریبه است و کار برای ما سخت می شود. یکی دیگر از نقاط ضعف ما غیر از شن، فقدان ورزشگاه ها و کمپ های مناسب برای برگزاری مسابقات و حتی اردوهای تیم ملی است. باید در نظر داشته باشیم که فوتبال ساحلی ایران جزو قطب های دنیاست. اما امکاناتی که ما اینجا در اختیار داریم در شان تیم سوم دنیا نیست.

* الان انتظارات از تیم فوتبال ساحلی ایران بالا رفته است و شاید در دوره های بعدی جام جهانی همین مقام سومی هم مردم را راضی نکند.

- انتظار خودمان هم از خودمان بالا رفته و ما هم در جام جهانی بعدی دنبال مقام سومی نیستیم. بلکه دنبال قهرمانی هستیم. از الان می گویم که اولین هدف ما حفظ شرایط کنونی است و جایگاهی که در آسیا و دنیا داریم و هدفگزاری اصلی ما رسیدن به قهرمانی جام جهانی است.

* بعد از اتمام بازی ها یک هفته در باهاما بودید و بعد به ایران برگشتید. چرا؟

- دلیلش خیلی جالب بود. چون فیفا روی ما خیلی حساب نمی کرد. یعنی فکرش را نمی کرد تیم ما از گروه مقدماتی بالا بیاییم و تدارک سفر بازگشت ما را بعد از اتمام مرحله گروهی دیده بود. اما تیم ما صعود کرد و رفت بین چهار تیم و کار فیفا هم برای تهیه بلیط برگشت ما سخت شد و به ناچار ما یک هفته بیشتر در باهاما ماندیم و دست آخر هم در دو گروه به ایران برگشتیم.

* درحال حاضر که پیمان حسینی بهترین دروازه بان ساحلی جهان است. نفر بعد از خودت در دنیا کیست؟

- «مائو» دروازه بان تیم ملی برزیل. البته سبک بازی او با من کلا متفاوت است و سن او هم بالا است. اما من این دروازه بان را خیلی قبول دارم و یکی از بهترین های تاریخ این رشته است. 

* آمار بازی های ملی و گلهای ملی شما چقدر است؟

- ۸۷ بازی ملی دارم و ۲۱ گل زده.

* ۲۱ گل زده برای یک دروازه بان زیاد نیست؟

- (با خنده می گوید) از این به بعد کمتر گل می زنم... البته این را بگویم که یک دروازه بان ششدانگ ساحلی باید گل زدن و پاس گل دادن را بلد باشد. ضمن این که باید به موقع برای گل زدن اقدام کند. مثلا خود من نمی توانم هر زمان که دلم بخواهد به سمت دروزاه حریف شوت بزنم. باید در یک تایم های خاصی شوتزنی کنم. 

* در بازی های بین قاره ای از ناحیه کف دست مصدوم بودی و با بخیه هایی که کف دستت خورده بود بازی کردید و البته کلا عادت داری با مصدومیت بازی کنید.

- من در جریان بازی فقط به توپی که به سمتم می آید فکر می کنم و برای همین بی محابا به سمت توپ یورش می برم و کاری ندارم که در راه به یک بازیکن یا تیر دروازه بخورم. برای همین زیاد مصدوم می شوم. در همین جام و در بازی با تیم نیجریه صورتم به پشت کله یکی از بازیکنان حریف خورد و لبم ترکید و یک تکه از لبم جدا شد و به زمین افتاد. در آن بازی ها هم کف دستم مصدوم بود و جراحی کرده بودم و بخیه داشت. اما دستکش که دست می کردم یادم می رفت که کف دستم بخیه است. در ضمن از چهار سال پیش به این طرف آرنج دست چپم رباط ندارد و به این شرایط هم عادت کردم. در همین مسابقات کتف دست راستم هم مصدوم بود که البته زیر نظر پزشک با همین مصدومیت به میدان رفتم.

* پس با این حساب مصدومیت هم کم ندارید.

- همین الان که با شما صحبت می کنم فقط روی صورتم ۳۶ بخیه هست. مصدومیت سایر اندام ها هم که به جای خود.

* یک سئوال فنی داریم و اگر دوست داشتید به این سئوال پاسخ بدهید. در این دوره از بازی ها زیاد تعویض شدید و دقایق زیادی روی نیمکت می نشستید. دلیل فنی داشت؟

- این مسائل در اختیار سرمربی است و من نمی توانم صحبت کنم. قطعا نظر و سلیقه سرمربی بوده است. من فقط این را می گویم که هر زمان حتی برای یک دقیقه هم که به ترکیب رفتم با همه وجود بازی کردم و سعی کردم تاثیر گذار باشم. 

* فدراسیون فوتبال به اندازه شان جهانی شما به تیم تان و کلا به رشته شما اهمیت می دهد؟

- کلا دیدگاه ها نسبت به گذشته به این رشته تغییر کرده و همه جامعه با دیده احترام به فوتبال ساحلی نگاه می کنند. فدراسیون فوتبال هم دیدش به این رشته بسیار مثبت است. شخص آقای تاج خودش انسان مثبتی است و به رشته ما هم مثبت نگاه می کند. ما خودمان را با کشورهای دیگر مقایسه نمی کنیم. بلکه با گذشته خودمان مقایسه می کنیم و می بینیم که نسبت به چند سال قبل توجه و رسیدگی به این رشته خیلی بهتر شده است. الان به رشته ما رسیدگی می شود.

* پاداش این مسابقات را گرفتید؟

- پاداش برای این مسابقات تصویب شده که بالاخره دیر یا زود آن را به ما می دهند. ما هم نمی خواهیم فدراسیون را تحت فشار بگذاریم و همین الان این پاداش ها را مطالبه کنیم. بالاخره خودشان می دهند.

* این پاداش ها و رسیدگی ها در مقایسه با فوتبال در چه سطحی است؟

- ما خودمان را با فوتبال مقایسه نمی کنیم. انتظار هم نداریم که مثل فوتبال به ما توجه و رسیدگی شود. بهرحال فدراسیون، «فدراسیون فوتبال» است و رشته هایی مثل فوتسال و فوتبال ساحلی زیر مجموعه آن هستند. باید نگاه اول به فوتبال باشد و بعد به رشته های زیر مجموعه. فوتبال ساحلی در این سال در مقایسه با فوتبال ساحلی چند سال پیش خیلی مورد توجه و رسیدگی قرار می گیرد و پاداش ها و سایر مسائل هم رشد خوبی داشته است.

* آرزوی پیمان حسینی در فوتبال ساحلی چیست؟

- یک استادیوم مجهز و با استانداردهای روز دنیا داشته باشیم و این که یک کمپ خوب برای تمرین تیم ملی داشته باشیم. البته با همت آقای صالحی مدیر باشگاه شهریار ساری در این شهر یک استادیوم خوب در حال ساخت است. اما یک ورزشگاه برای این رشته کافی نیست. لااقل خود تهران به یکی دو ورزشگاه مخصوص این رشته نیاز دارد.

* صحبتی هست که بخواهید مطرح کنید و ما سئوال نکرده باشیم؟

- راستش می خواستم در پایان این گفتگو یک تشکر ویژه از رسانه ها داشته باشم که به معرفی این رشته خیلی کمک کردند. اگر پوشش خوب رسانه ای روی این رشته نبود این تیم نمی توانست در این جایگاهی که الان قرار داشت قرار بگیرد. بعد از آن باید بگویم که نقطه عطف فوتبال ساحلی ایران از روزی بود که سرکار خانم شهریاری ریاست دپارتمان را بر عهده گرفتند و مارکو اوکتاویو هم مربی تیم ملی ایران شد. این دو بزرگوار خیلی به پیشرفت این رشته کمک کردند. یکی در بعد مدیریت و اجرایی و دیگری در بعد فنی و فوتبال ساحلی ایران هیچگاه زحمات این دو نفر را فراموش نمی کند. در آخر هم می خواستم از دکتر بنی جمالی، دکتر آقاخانی و دکتر آفتابی و که در همه این سال ها برای بهبود شرایط و وضعیت من تلاش کردند نهایت تشکر را داشته باشم.