پرسپولیس قهرمان لیگ برتر شد و متأسفانه نمی‌دانم چه دلیلی دارد یک تیم پس از قهرمانی با انواع و اقسام حواشی و مشکلات مواجه می‌شود. 

بله، جای خوشبختی دارد که پرسپولیس به شخصیتی رسیده که حاشیه هم داشته باشد باز برنده از زمین خارج می‌شود اما این فقط مربوط به لیگ برتر است. در لیگ قهرمانان آسیا داستان متفاوت است. 

 یعنی نگران هستیم. من الان نه مسئولیتی در باشگاه پرسپولیس دارم و نه از منظر بازیکن سابق تیم صحبت می‌کنم، نگرانی من به عنوان یک هوادار ساده است. هم به برانکو و هم به آقای طاهری هشدار می‌دهم مراقب باشند. این حاشیه‌ها در لیگ قهرمانان آسیا به پرسپولیس ضربه می‌زند. حیف است تیمی با این همه علاقه‌مند و بازیکن باکیفیت این‌طور اسیر حاشیه شود. 

به طور مثال کمال کامیابی‌نیا در تمرین عصر یک‌شنبه گذشته وقتی فهمید در تیم ذخیره‌هاست قهر کرد و رفت... من که شنیدم همه چیز با روبوسی و آشتی‌کنان کمال و برانکو تمام شده است. به هر حال برخی اوقات فشار تمرینات یا مشکلات دیگر باعث بروز رفتارهایی می‌شود. من می‌دانم کمال کامیابی‌نیا یک بازیکن خوب و بی‌حاشیه است و سر تمرین هم نبودم که دقیقاً بدانم چه اتفاقی افتاده است اما هر هفته یک داستانی از پرسپولیس به بیرون درز می‌کند. یک روز طارمی و مسلمان علیه مدیریت مصاحبه می‌کنند، روز دیگر سیدجلال از کادر پزشکی پرسپولیس گلایه می‌کند. سپس می‌گویند بازیکنان به منشا پاس نمی‌دهند یا این بازیکن از نیمکت‌نشینی ناراضی است و خلاصه آنکه شنیدن این حواشی جالب نیست. 

شاید یکسری مسائل هم پیش می‌‌آمد اما علی‌آقا پروین حل و فصل می‌کرد. مدیریت علی‌آقا حرف نداشت. خودش هم مدیرعامل بود و هم سرمربی و انصافاً همه هم از ایشان حساب می‌بردیم. 

بله، این یکی را قبول دارم و می‌پذیرم. خداوکیلی دوران ما بازیکنان سرشان را بالا نمی‌آوردند توی چشم علی‌آقا نگاه کنند. مرتضی کرمانی‌مقدم و مجتبی محرمی که یک استادیوم را به آتش می‌کشاندند و شر و شوری هم داشتند حسابی به علی‌آقا پروین احترام می‌گذاشتند. زمانه عوض شده اما به هر حال یکسری مسائل هم باید مدیریت شود. من قصد دخالت در امور پرسپولیس را ندارم و تأکید می‌کنم به عنوان یک هوادار نگران تیم هستم. این پرسپولیس می‌تواند حتی قهرمان آسیا شود و حیف است برخی حاشیه‌ها جلوی آن را بگیرد. 

رقابت باید وجود داشته باشد. اگر رقابت نباشد پیشرفتی حاصل نمی‌شود. اتفاقاً می‌خواستم یک توصیه‌ای به طارمی و منشا و حتی به علی علیپور داشته باشم. 

یک زمانی من و علی دایی در پرسپولیس همبازی بودیم. دایی در آغاز دوران شهرت و معروفیت بود و من هم به هر حال مهاجم فیکس و کاپیتان پرسپولیس. اصلاً و ابداً بین ما کدورت و مسئله‌ای پیش نیامد اما یک رقابتی در عین رفاقت داشتیم که باعث شد هر دو بیشتر گل بزنیم. یکی من می‌زدم علی دو تا می‌زد. علی دایی یکی می‌زد و من دو تا می‌زدم و مهدی طارمی و گادوین منشا هم می‌توانند مثل ما رقابت کنند. البته این نظر من است، ممکن است برانکو نظر دیگری داشته باشد و بخواهد یکی از این دو را نیمکت‌نشین کند که هر دو باید تابع تصمیم سرمربی باشند.