بعد از جلال حسینی چه کسی قرار است مدافع میانی تیم ملی ایران باشد؟ گزینه‌های زیادی را نمی‌توان مطرح کرد. در نهایت می‌شود یک لیست ۴ نفره نوشت و از میان آنها گزینه‌ای را انتخاب کرد. پورقاز، کنعانی‌زادگان، چشمی و انصاری. دو گزینه ابتدایی در این مدت نشان داده‌اند که گزینه‌های مطمئنی برای فیکس شدن در تیم کی‌روش نیستند. دو دفاع وسط تخصصی که کی‌روش در این سال‌ها با وجود دعوت مکرر آنها به اردو نتوانسته برای فیکس قراردادن آنها به نتیجه‌ای برسد. همین مساله شانس دو گزینه بعدی را افزایش می‌دهد. این که کدام یک از گزینه‌های سرخابی قرار است در قلب خط دفاع قرار بگیرند تفاوتی ندارد اما نکته ویژه در مورد هردو مدافع این است که هیچ کدام از آنها مدافع وسط تخصصی نیستند. 

 محمد انصاری دفاع چپ است. برانکو بعد از این که در پرسپولیس مثل کی‌روش در تیم ملی با کمبود مدافع وسط مواجه شد با تغییر پست این بازیکن از انصاری یک دفاع وسط خوب ساخت. روزبه چشمی هم یک هافبک دفاعی تخصصی است که در مقاطعی که نیاز بوده یک خط عقب‌تر رفته است. کمبود مدافع وسط در لیگ برتر و معرفی نشدن چهره ویژه‌ای در این پست کی‌روش را مجبور خواهد کرد تا از میان گزینه‌های غیرتخصصی بهترین گزینه را انتخاب کند. این انتخاب کی‌روش قرار است در قلب خط دفاع در کنار پورعلی‌گنجی قرار بگیرد. او را که به خاطر دارید؟ هافبک دفاعی نفت تهران! جمع همه پست‌ها در خط دفاعی جمع است. همه در قلب خط دفاع هستند به جز مدافعان وسط. شاید مشکل کی‌روش با استفاده از یکی، دو بازیکن غیرتخصصی حل شود اما این معضل در فوتبال ایران با گذشت زمان بیشتر از این خواهد شد. با رفتن سیدجلال حسینی و یکی، دو مدافع خوب باقی‌مانده، لیگ برتر در این پست چهره ویژه‌ای نخواهد داشت و خطر به شهر بی‌دفاع نزدیک‌تر از همیشه است.