به گزارش پیروزی‌دیلی، جلال چراغپور کارشناس فوتبال ایران دررابطه با شرایط تیم پرسپولیس پیش از بازی الهلال و راه های پیروزی بر الهلال صحبت کرده است که حرف های او را در زیر می خوانید:

تجربه بازی در این سطح

من با این موضوع که می گویند تجربه حضور در این سطح از مسابقات وجود ندارد موافق نیستم. اما موافق این نظر هستم که به دلیل وجود تک مهره های خاص در فوتبال باشگاه های آسیا و تفاوتی که این تک مهره ها استفاده می کنند، بازیکنانی که تجربه کمتری دارند و با انواع و اقسام تکنیک ها و دریبل ها آشنا نیستند شگفت زده شده و ممکن است تحت تاثیر قرار بگیرند. اما نکته ای که باید به آن اشاره کرد این است که این موضوع در همه پست ها اتفاق نمی افتد و تیم های آسیایی در برخی از گلوگاه ها بازیکنان خاص و گران قیمتی دارند که تاثیرگذار هستند. ما اگر دنبال نقطه ضعف هایمان هستیم باید به بحث تکنولوژی اشاره کنیم. وقتی که کی روش به سراغ اشکان دژاگه و رضا قوچان نژاد می رود در واقع دارد تکنولوژی را به تیم ملی می آورد نه اینکه تیم ملی را به سطح این بازیکنان بکشاند. در آسیا هم همین اتفاق می افتد ضمن این که تیم ها ظرف های ثابتی دارند و تنها در بعضی پست های خاص بازیکنان گران قیمت می گیرند. بگذارید برای تکنولوژی فوتبالی یک مثال بزنم. ژاپن سال های قبل یک تکنولوژی خاص فوتبالی داشت و گری لینه کرد، زیکو و اسکیلاچی را به فوتبال این کشور برد چرا که برای تولید دفاع وسط سانترفورواردهای بزرگ دنیا را آورد و در واقع تکنولوژی ساخت دفاع وسط را وارد فوتبال این کشور کرد.

پرسپولیس-الهلال شبیه پرسپولیس- الاهلی

بازی امشب پرسپولیس و الهلال شباهت زیادی به بازی پرسپولیس برابر الاهلی خواهد داشت. چرا که الهلال هم مثل الاهلی یک تیم از کشور عربستان است و حکایت میوه هایی هستند که از یک درخت تولید شده اند. مزه و طعم و استایلشان شبیه است. در بازی قبلی برابر الاهلی پرسپولیس نمایش خوبی داشت و اگر صحبت برخی از دوستان درباره عدم تجربه این تیم در رقابت های آسیایی درست بود پرسپولیس نمی توانست از این دو بازی عبور کند.

 

منشا-علیپور خطرناک تر از طارمی –علیپور

من معتقدم عدم حضور طارمی می تواند باعث شود تا منشا و علیپور زوج خط حمله روان تر و خطرناکتری را از زوج طارمی و علیپور تولید کند. درواقع باید بگویم نبود طارمی هیچ مشکلی در خصوص گل زدن یا نزدن پرسپولیس ایجاد نخواهد کرد. بخش مهم بعدی در پرسپولیس میانه میدان است که این تیم در این بخش مشکلی از بابت بازیکن ندارد.  اشکال این تیم در میانه زمین عدم وجود بعضی از فاکتورها و یا ضعف در آن ها است. در میانه زمین پرسپولیس پاس های غافلگیرانه و با شدت و سرعت و زمان بندی درست خیلی کم تولید می شود. به همین خاطر وقتی مهاجمین پرسپولیس توپ را می گیرند مزاحمان زیادی دارند. اما به نظرم پرسپولیس با همین مجموعه بازیکنانی که دارد و حتی در آینده با چند خرید دیگر می تواند این مشکلاتش را نیز حل کند.

فرافکنی و توجیه برای باخت احتمالی

من می خواهم چیزی بگویم که شاید به مذاق بعضی ها خوش نیاید. وقتی حریف را قبل از بازی بزرگ می کنید در واقع از لحاظ روانشناسی دارید فرافکنی و حریف تراشی می کنید. واقعا چرا باید حریف تراشی کرد؟ درواقع کسانی که دارند این روزها الهلال را به عنوان یک حریف بزرگ و غیرقابل شکست جلوه می دهند، دارند بستری را برای عدم نتیجه گرفتن احتمالی آماده می کنند. اما به نظر من این روش مثبتی نیست چرا که در فوتبال روز دنیا، دیده ایم که در مسابقاتی در این سطح مربیان همواره ضمن تمجید از توانایی های رقیب می گویند که چیزی کم نداریم و برای برد آمده ایم. من می گویم اگر توانستم به الاهلی سه تا بزنیم می توانیم به الهلال دو گل بزنیم و این تیم را هم حذف کنیم.

ضعف و قوت های برانکو

ما برانکو را به دلیل این که با تیم ملی ایران کار کرده و در جام جهانی هم مربی تیممان بوده می شناسیم. ما بازی تیم ملی با مربیگری او مقابل پرتغال را دیدیم و درواقع شناخت ما از برانکو به امروز و دیروز مربوط نمی شود. از نظر من برانکو در زمینه مداومت و استمرار کار عالی است و بسیار با حوصله است. ضمن این که او عناصری را که در فوتبالش ساز ناکوک می زنند را بدون مماشات کنار می گذارد. اما برانکو از نظر شخصیت روحی، زمانی که در فضاهای دشوار قرار می گیرد را نمی توان خیلی خوب تحلیل کرد. تصمیماتی که در فشار می گیرد را گاهی نمی فهمیم یا متوجه نمی شویم چرا مثلا در دقیقه 93 تعویض می کند. یا اگر منشا به محض ورود گل می زند چرا روی نیمکت می نشیند. خیلی چیزها را در مورد برانکو نمی فهمیم و کسی هم نتوانسته مثلا تعویض های دقایق آخر او را آنالیز کند. با تمام این تفاصیل مجموعه خصایص و کلاس مربیگری او از مجموعه afc  بالاتر است.

فوتبال را می بریم؛ اگر روحی برنده شویم

من نسبت به بازی امشب پرسپولیس برابر الهلال حس مثبتی دارم. اما نکته ای که هست هروقت ما با تیم های عربستانی بازی داریم با یک مشکل روحی مواجه هستیم. نمی دانم از چه روشی اما عربستانی ها حالا با حرف های تاریخی، سیاسی ، اجتماعی یا هرچیزی که برای ما پیچیده است التهاب بیش از اندازه ای را برابر تیم های ایرانی در بازیکنان به وجود می آورند. آن ها همیشه با اعتماد به نفس بالا و روحیه تهاجمی به مصاف ما می آیند و این درحالی است که ما معمولا به بازیکنانمان می گوییم که اگر سیلی خوردی آن طرف صورتت را بیاور جلو تا یکی دیگر هم بزنند. به نظر من ما از طریق روانشناسی ، جامعه شناسی ، تاریخ و یا هر وسیله دیگری باید برخلاف آن چه تا امروز عمل کرده ایم، عمل کنیم و اگر بازیکنان ما از نظر داشتن روحیه تهاجمی و انگیختگی روانی در سطح این تیم ها باشند مطمئن باشید که از نظر فوتبالی تمامی تیم های عربی را می بریم.