پیروزی‌دیلی - رسمی یا تدارکاتی؟‌ حساس یا تشریفاتی؟‌ برای سیدجلال حسینی، تفاوتی نمی‌کند که در کدام مسابقه حاضر شود. کافی است تکل دیدنی او در مسابقه تشریفاتی فصل گذشته با پدیده برای بیرون کشیدن توپ از روی خط دروازه را به یاد بیاوریم. کافی است به تلاش فوق‌العاده‌اش برای جلوگیری از به گل رسیدن ونزوئلا در مسابقه دوستانه نگاه کنیم. مردی که پشت سر علیرضا بیرانوند می‌ایستد تا شانس گلزنی را از حریف تدارکاتی تیم ملی بگیرد، ستاره‌ای است که تاریخ انقضا ندارد. مدافعی که کم نمی‌آورد. پیرمردی که تمام نمی‌شود. غیبت چند هفته‌ای این بازیکن در تیم برانکو، ثابت کرد که قرمزها هنوز نمی‌توانند با جای خالی جلال کنار بیایند. از عمر حضور او در تیم ملی یک دهه می‌گذرد و نیمکت‌نشین‌کردن این بازیکن، هنوز هم یک تصمیم منطقی به نظر نمی‌رسد. در جریان صعود به جام جهانی 2018، حسینی یکی از بهترین مهره‌های ایران بود. مستحکم و نفوذناپذیر در محوطه جریمه خودی و گلزن و فرصت‌طلب در محوطه جریمه حریف. او همه چیز را برای ایران ساده‌تر کرد و برای رقبا، سخت‌تر. در جام‌جهانی نیز، تیم ملی به سیدجلال نیاز خواهد داشت. به مدافع پرتجربه و خونسردی که به زودی، دومین جام جهانی زندگی ورزشی‌اش را پشت سر خواهد گذاشت.