اختصاصی پیروزی دیلی؛ ایستگاه 98 آتش‌نشانی تهران بزرگ،واقع در شهرک اکباتان - فاز یک - میدان بسیج می‌باشد.از برابر این ایستگاه که عبور می‌کنید،با صحنه‌هی خاص و احساسی روبه‌رو می‌شوید که نمی‌توانید بی‌تفاوت از کنارش عبور کنید.

در این چند روز گذشته مشابه این صحنه‌ها را در برابر تمامی ایستگاه‌های آتش‌نشانی سراسر کشور مشاهده کرده‌اید.
شاید برای من و هم‌نسل‌هایم ریزعلی خواجوی یا همان "دهقان فداکار" خودمان بود که در کتاب فارسی سال سوم دبستان از رشادتش خواندیم که چگونه با آتش زدن پیراهنش در یک شب سرد پاییز سال 1341 خورشیدی،مسئولان قطاری در حال حرکت را از ریزش کوه آگاه ساخت و به این ترتیب جان انسان‌های بسیاری را از خطر مرگ حتمی و وقوع یک فاجعه نجات داد.
حالا برای بچه‌های دهۀ 90 خورشیدی اما قهرمانان دیگری خلق شده‌اند.با فاجعۀ ساختمان پلاسکو و آن‌چه که رخ داد و تعدادی از آتش‌نشانان عزیز جان خود را در راه انجام‌وظیفۀ خطیر خود از دست دادند،حالا برای کودکان ما به قهرمانانی بدل گشته‌اند که داستان رشادت‌شان،سوژۀ نقاشی‌ها و نوشته‌ها و بازی‌های‌شان شده است.در کنار علاقه به پوشیدن لباس پلیس حالا پدر و مادرها با درخواست خرید لباس آتش‌نشانی مواجه می‌شوند.
شنبه‌ شب پس از اتمام کار روزانه در دفتر روزنامه پیروزی و هنگام بازگشت به منزل،سری به ایستگاه 98 آتش‌نشانی تهران بزرگ زدم.تماشای نقاشی‌های کودکانی که در ذهن هنوز تعریف خاصی از مرگ و زندگی و حادثه ندارند و دست‌نوشته‌های ساده،اما پرمعنای‌شان،حضور مردم از کوچک و بزرگ و پسرکی با لباس آتش‌نشانان که گل برای پرسنل این ایستگاه آورده بود،همه و همه سوژۀ این چند فریم عکسی شد که در ادامۀ این مطلب از نظرتان خواهد گذشت.
شاید ماجرای رشادت زنده‌یاد بهنام میرزاخانی و هم‌قطارانش که در سانحۀ ساختمان پلاسکو جان خود را در میان شعله‌های آتش و آوار بتون و سنگ و تیرآهن از دست دادند،جای درس حذف‌شدۀ "دهقان فداکار" را در کتاب‌های فارسی دبستان بگیرد و با درس جدید "آتش‌نشان فداکار" مواجه شویم.

صالح محمد رحیمی:خبرنگار