به گزارش پیروزی‌دیلی و به نقل از footballtimes، علی دایی مهاجم سابق تیم ملی فوتبال ایران با ۱۰۹ گل زده در رده ملی توانست برترین گلزن این رده در تاریخ فوتبال باشد. رکوردی که علی دایی زده از آن جهت قابل توجه است که پله ۳۲ گل، رونالدو ۳۶ گل و مسی ۵۱ گل از او کمتر به ثمر رسانده‌اند. هنوز هیچ فوتبالیستی نتوانسته به رکورد گلزنی او برسد. همه در آرزوی این هستند که بتوانند این رکورد را از علی دایی بگیرند.

زندگی ورزشی اسطوره فوتبال ایران را آمار و ارقام تشکیل می‌دهد. از سال ۱۹۹۳ تا زمان بازنشستگی‌اش یعنی سال ۲۰۰۷ دایی، ۱۰۹ گل ملی به ثمر رساند و در واقع اولین بازیکنی شد که توانست تعداد گل‌هایش را در رده ملی سه رقمی کند. دایی یکی از همان نسل از بازیکنانی مثل گئورگی هاجی، هریستو استویچکوف و دیگو مارادونا است که وقتی پیراهن تیم ملی کشورش را بر تن می‌کرد قدر و قیمت آن را می‌دانست.

دایی فوتبال را در ۱۹ سالگی از استقلال اردبیل شروع کرد. او پنج سال را در آن تیم سپری کرد تا اینکه به تاکسیرانی رفت و بعد از دوره‌ای کوتاه در این تیم راهی بانک تجارت شد. در این دوران علی دایی توانست شالوده و اساس دوران فوتبالش را تشکیل بدهد.

دایی در این برهه از زمان بازی در تیم ملی را در اولویت خود قرار داد و در چهار فصل فقط ۴۶ بازی انجام داد. در سال ۱۹۹۴ علی دایی به پرسپولیس پیوست و از آنجا بود که در واقع فوتبال علی دایی نمود پیدا کرد. او در آن سال موفق شد در ۱۸ بازی ملی ۲۲ گل به ثمر برساند و راهی تیم السد قطر شود. هشت گل از این ۲۲ گل در رقابت‌های جام ملت‌های آسیای امارات در سال ۱۹۹۶ به ثمر رسید که فقط چهار گل آن در جریان برد تاریخی ۶ بر ۲ برابر کره جنوبی ثبت شد. ایران نیمه‌نهایی را در ضربات پنالتی به عربستان سعودی باخت ولی عملکرد فوق‌العاده خوب او سبب شد که در بین نامزدهای توپ طلای آسیا قرار بگیرد و بعد از خداداد عزیزی نفر دوم برترین بازیکن سال آسیا شود. علی دایی در قطر طی ۱۶ بازی در لیگ موفق شد ۱۰ گل به ثمر برساند. دایی این بار پیشنهادی از بوندس‌لیگا به دست آورد و یک سال قبل از جام جهانی ۹۸ به تیم آرمینیا بیلفلد پیوست. دایی در ۲۵ بازی خود در بوندس‌لیگا هفت گل به ثمر رساند ولی مانند قبل، او عملکرد اسطوره‌ای خودش را برای تیم ملی کنار گذاشته بود تا تمام توانش را معطوف به تیم ملی ایران کند.

علی دایی در سال ۱۹۹۷، ۱۷ گل برای ایران به ثمر رساند تا ایران به‌عنوان آخرین تیم جواز حضور در جام جهانی را به دست بیاورد. دایی در اوج دوران فوتبالش قرار داشت و در تابستان، بایرن‌مونیخ به سراغ او آمد تا دایی به پرافتخارترین تیم آلمان بپیوندد. او در باواریا یک قهرمانی در بوندس‌لیگا به دست آورد ولی در فینال لیگ قهرمانان اروپا برابر منچستریونایتد در ورزشگاه نوکمپ نیمکت‌نشین بود و به میدان نرفت. در همان سال، دایی به‌عنوان برترین بازیکن سال آسیا انتخاب شد؛ عنوانی که او فقط یک بار توانست به دست بیاورد. بعد از آن دایی به هرتابرلین رفت و در این تیم نیز بازی کرد. دایی بعد از آن راهی الشباب امارات شد و دو فصل در این تیم بازی کرد تا در نهایت به ایران بیاید و در ایران فوتبالش را تمام کند.

سال ۲۰۰۰ یک سال رویایی دیگر برای دایی بود؛ زمانی که در ۱۹ بازی ملی توانست ۲۰ گل به ثمر برساند که سه گل آن در جام ملت‌های آسیای لبنان بود. در سال ۲۰۰۳ و در بازی برابر لبنان او توانست رکورد گلزنی فرانس پوشکاش را بشکند و سال بعد، در بازی برابر لائوس که با پیروزی ۴ بر صفر ایران به پایان رسید توانست یکصدمین گل ملی‌اش را به ثمر برساند. در نهایت در مارس ۲۰۰۶ بود که در بازی برابر کاستاریکا توانست صد و نهمین و آخرین گل ملی‌اش را به ثمر برساند.

دایی در جام جهانی ۲۰۰۶، ۳۶ ساله بود و از دوران اوجش فاصله گرفته بود. منتقدها معتقد بودند که او دیگر نباید در ترکیب ثابت ایران به میدان برود. با این حال دایی حمایت فرانتس بکن‌باوئر را داشت که او را یکی از بهترین بازیکنان و سفرایی که بایرن در تاریخ فوتبالش داشته معرفی کرد.

ایران و دایی داستان رویایی در جام جهانی ۲۰۰۶ نداشتند و تیم ملی ایران در مرحله گروهی حذف شد. امروز ایرانی‌ها همچنان از علی دایی به‌عنوان یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال یاد می‌کنند و مهاجمان جهان به دنبال این هستند که رکورد گلزنی او را بشکنند.