به گزارش پیروزی‌دیلی و به نقل از سایت نود، در روزهای گذشته مدیران فدراسیون فوتبال درباره حذف تیم ملی جوانان به صورت عجیبی سکوت کرده اند، پرداختن به حذف تیم ملی جوانان هم به صورت یکطرفه از سوی رسانه ها پیگیری شد. یکی دو برنامه تلویزیونی هم پیش از نود دوشنبه شب و گزارشی که همین امروز روی سایت نود رفت به ماجرای حذف تیم ملی پرداختند. در یکی از برنامه ها، خود پورغلامی به صورت تلفنی پاسخگو بود و البته یک برنامه رادیویی هم در رادیو ایران به حذف تیم ملی جوانان پرداخت که تنها بهزاد آزاد، دبیرکمیته جوانان و سرپرست تیم ملی جوانان روی خط آمد. نه فریدون معینی به عنوان رئیس کمیته جوانان و نه مرتضی محصص به عنوان رئیس کمیته فنی حاضر نشدند درباره حذف تیم ملی جوانان پاسخگو باشند. این در حالی است که در کمیته فنی، مربیان برای تیم های پایه انتخاب می شوند و صلاحیت آنها تایید می شود.

چرا حذف شدند؟

حذف با ۵ امتیاز، یک حذف تراژیک بود. تیم فقط یک گل بخورد، نبازد و ۵ امتیاز بگیرد اما حذف شود. داستان حذف را که حتما می دانید. ایران به دلیل اینکه در بین بهترین تیم های دوم، گروهها قرار نگرفت، حذف شد. این در حالی بود که بهترین تیم های دوم هم خوب امتیاز جمع کرده بودند و شش امتیازی و هفت امتیازی هم در میان آنها دیده می شد. ضمن اینکه برخی تیم ها به این دلیل که انصراف داده بودند، باعث شده بود تا بازی آخر برخی گروهها پس از پایان بازیها حذف شود و به همین دلیل تیمی مثل قطر، با ۴ امتیاز به عنوان تیم اول صعود کرده بود و فرهاد پورغلامی در کنفرانس مطبوعاتی، به این ماجرا اعتراض کرده بود. مثل اینکه او از قوانین اصلا اطلاع نداشت. البته بهزاد آزاد سرپرست تیم ملی جوانان به سایت نود می گوید که همه اعضای کادرفنی از قوانین اطلاع داشته اند. آزاد می گوید: ما می دانستیم که پس از بازی دوم و تساوی مقابل اردن میزبان کارمان سخت می شود. قوانین را هم قبل از مسابقات می دانستیم و به پورغلامی هم گفته بودیم که باید یکی از دو حریف اول یعنی سوریه یا اردن را برای صعود باید شکست بدهیم. فقط دو تساوی کسب کردیم و فلسطین را شکست دادیم، تنها در یک صورت صعود می کردیم و آن هم تساوی بازی اردن- سوریه بود که اتفاق نیفتاد و اردن سوریه را دو بر یک شکست داد. تا لحظه گل دوم اردن که بازی مساوی بود، ما تیم اول بودیم و این سوریه و اردن بودند که حذف می شدند اما گل دوم اردن، ورق را بازگرداند. من تعجب می کنم که می گویند ما از قوانین بی خبر بوده ایم. همه مسایلی که درباره جدول وانصراف تیم ها و بهترین تیم دوم ها مطرح می شود، پس از مشخص شدن نتیجه بازی اردن – سوریه معنا پیدا می کند نه قبل از این بازی و حتی پایان بازی دوم ایران مقابل اردن.»

سکوت کمیته فنی فدراسیون فوتبال

تیم ملی جوانان پس از انتخاب شدن کادر فنی اش توسط کمیته فنی فدراسیون فوتبال، با این کادر به رقابتهای مقدماتی اردن رفت. فرهاد پورغلامی سرمربی این تیم بود. مجتبی توتونی، مدرس فدراسیون فوتبال به عنوان دستیار اول، محمد حبیبی دروازه بان سابق ملوان به عنوان مربی دروازه بانها، بهزاد نوشادی به عنوان مربی بدنساز، سینا بدری به عنوان آنالیزور انتخاب شده بودند و جالب اینجا بود که مارکار آقاجانیان، دستیار کنونی کی روش در تیم ملی بزرگسالان، به عنوان مدیرفنی تیم ملی جوانان به امان اردن رفته بود. رئیس کمیته فنی مرتضی محصص و فریدون معینی عضو این کمیته و رئیس کمیته جوانان از روزی که این تیم حذف شد سکوت اختیار کرده اند. کسانی که انتخاب شده اند با چه متر و معیاری انتخاب شده اند؟ آیا پورغلامی و دستیارانش در فوتبال پایه دارای سابقه بوده اند؟ یکی از دلایل این سکوت شاید این باشد که معینی و محصص می خواهند با سکوتشان نشان دهند پورغلامی انتخاب آنها نبوده است. ظاهرا در انتخاب پورغلامی، شیعی مدیرعامل پیکان که عضو هیات رئیسه است و در کمیته فنی فدراسیون فوتبال هم حضور دارد، دخیل بوده و اصرار زیادی به تاج و ساکت برای حضور پورغلامی در تیم ملی جوانان داشته است. پورغلامی که فصل گذشته دستیار مجید جلالی بود، توسط خود جلالی کنار گذاشته شد و ظاهرا جلالی از شیعی خواسته که پورغلامی را در تیم ملی جوانان مشغول به کار کند! البته فدراسیون فوتبال می توانست تیم ملی جوانان را زودتر تشکیل دهد اما پورغلامی تنها دو ماه مانده به مسابقات شروع به کار کرد و تیم را از سرتیم استعدادیابهای کمیته جوانان یعنی محمد یاوری، مربی اصفهانی فوتبال پایه تحویل گرفت. مشخص بود که با این روند تیم ملی جوانان، حتی با چهار بازیکن خوب تیم ملی نوجوانان در جام جهانی نوجوانان هند هم نتیجه نخواهد گرفت. بازیکنانی که از نظر کیفی خوب بودند اما از نظر انگیزشی اشباع شده بودند و به یکباره به ترکیب تیم ملی جوانان اضافه شدند.

ماجرای عجیب و غریب میزبانی

قرار بود مشهد میزبان رقابتهای مقدماتی جوانان آسیا در گروه ایران، اردن، سوریه و فلسطین باشد اما به دلیل اینکه شب آخر بازیها با شب اربعین مقارن شده بود، مشهد اعلام کرد که نمی تواند میزبان این رقابتها باشد. فدراسیون فوتبال ادعا کرده که تاریخ رقابتها عوض شده و قرار نبوده اول بازیها در تاریخ های اعلام شده برگزار شود وگرنه زودتر به فکر تغییر میزبان می افتاد. اما این ادعا نمی تواند توجیه بی دقتی فدراسیون فوتبال در مذاکره و چانه زنی بر سر این مساله باشد. مطمئنا ای اف سی پس از تغییر تاریخ می توانست با فدراسیون فوتبال کنار بیاید، اما فدراسیون فوتبال در زمان اعلام تاریخ به این مساله که ممکن است بازیها با مراسم مذهبی همزمان شود، دقت نکرده است. ایران پس از این ماجرا، کیش را جایگزین مشهد کرد اما تیم ها با این تغییر شهر مخالفت کردند. فدراسیون فوتبال اینجا هم ادعا می کند که چون کیش، خط پروازی بین المللی ندارد، تیم ها با این تغییر تاریخ مخالفت کرده اند. در حالیکه فدراسیون می توانست به جای مشهد، تهران، تبریز، کرج، اصفهان و یا اهواز را معرفی کند. به نظر می رسد فدراسیون فوتبال به خاطر شرایط مالی نامناسب هم تمایل نداشته میزبان رقابتها باشد و ترجیح داده میزبانی از ایران خارج شود و گروه را گروه آسانی دانسته است!

سه نسل فوتبال سوخت

فدراسیون فوتبال که ادعای داشتن ۵ ستاره را دارد و البته ۵ تیم فدراسیون در دو سال گذشته به جامهای جهانی صعود کرده اند، حالا شاهد سوختن سه نسل از فوتبال پایه است. تیم ملی امید که در رقابتهای مقدماتی زیر ۲۳ سال حذف شد و به مرحله نهایی مسابقات در چین نرسید تا یک سال آینده (بازیهای آسیایی جاکارتا) هیچ مسابقه رسمی ندارد. این تیم هنوز سرمربی هم ندارد. تیم ملی نوجوانان زیر ۱۷ سال که در جام جهانی درخشید، هم تا سه سال آینده هیچ مسابقه رسمی نخواهد داد. آنها امیدوار بودند که تیم ملی جوانان به مرحله نهایی رقابتها در اندونزی صعود کند و بتوانند برای بازی کردن در تیم ملی جوانان شانس داشته باشند. اما تیم ملی جوانان تا سال ۲۰۱۹ هیچ مسابقه رسمی نخواهد داشت.در واقع همان تیم زیر ۱۷ سالی که امسال جز ۸ تیم جام جهانی شد می توانست سال بعد در مسابقات زیر ۱۹ سال آسیا و سال بعدش در جام جهانی زیر ۲۰ سال کسب حاضر شود اما با حذف تیم فعلی از مسابقات آسیا تیم ملی نوجوانان زیر ۱۷ سال عملا تا رده امید(زیر ۲۳ سال) رنگ مسابقات بین المللی را نمی بینند.  چون سنشان برای مسابقات دوره بعد یعنی ۲۰۲۱ جوانان بالا می رود. ظاهرا فقط صیادمنش و جلالی می توانند برای آن رده بازی کنند. آینده بین المللی این نسل از بازیکن مهم نیست؟ حضور در جام جهانی زیر بیست سال ۲۰۱۹ می توانست تجربه بازیکنان را بالا ببرد اما حالا همه چیز خراب شده است.  

تیم ملی جوانان ایران هم تا دو سال آینده در هیچ رقابتی شرکت نخواهد کرد. آنها باید صبر کنند تا تیم ملی امید دو دوره بعد تشکیل شود. تیم ملی امیدی که احتمال دارد المپیک نداشته باشد و تنها رقابتهای قهرمانی زیر ۲۲ سال آسیا در سال ۲۰۲۰ کورسوی امید این تیم ملی باشد. فعلا تنها تیم ملی پایه، تیم ملی نوجوانان است که به مرحله نهایی رقابتها در سال ۲۰۱۸ صعود کرده است. رقابتهایی که در سال ۲۰۱۸ قرار است در مالزی برگزار شود.

سوال مهم این است که فدراسیون فوتبال و کمیته های فنی و جوانان، چطور می خواهند پاسخگوی سوختن سه نسل فوتبال ایران باشند؟