دعا کنید این دربی برنده‌ای داشته باشد و بازنده‌ای
سردبیر پیروزی در یادداشتی به بررسی حرف و حدیث‌های پیش آمده بعد از ضیافت سرخابی‌ها پرداخته است.
* شش تساوی کسل کننده و ازار دهنده از دربی 62 تا 67 در دهه هشتاد وقتی با ضیافت‌هایی قبل از دربی‌ها همراه بود کار را به جایی رساند که فوتبال‌دوستان با کنایه حرف از "چیز خور"کردن بازیکنان می‌زدند و رفته رفته هم رسما حرف از تبانی و مدیریت نتیجه توسط داوران و فدراسیون و همکاری مدیران و مربیان و بازیکنان دو تیم. دیگر کار به جایی رسیده بود که صدای رسانه‌ها هم درآمده بود و حساسیت و موج اعتراضی نسبت به چنین ضیافت‌هایی همه‌گیر شده بود. از نگاه آن‌هایی که در گود فوتبال بودند و از همه چیز آگاه اما قصه چیز دیگری بود.
* دربی بردش شیرین است و خاطره‌انگیز و باخت در آن مربی برانداز و تیم نابودکن و مدیر اخراج‌کن. بوده‌اند مدیران و مربیانی که در طول فصل نتایج ضعیف و دور از انتظاری گرفته‌اند اما با برد و بردها در دربی خود و جایگاه خود در تیم‌های پرطرفدار و پر تنشی چون سرخابی‌ها را گارانتی و بیمه کرده‌اند.
* فوتبالی‌ها به همین دلیل با سرک کشیدن به پشت‌پرده‌ها می‌دانند که در آن سال‌ها خبری از توصیه مستقیم و حتی غیر مستقیم به مربیان و بازیکنان دو تیم مبنی براینکه بازی را با نتیجه مساوی تمام کنید نبوده بلکه دورهمی‌ها عملا هیجان، کری و به نوعی انگیزه‌های خاص را به سطح پایین‌تری نزول داده و از چاشنی خشونت، جنگندگی و حتی جنجال‌آفرینی بازیکنان دو تیم کاسته است.
* در آن سال‌ها بروز برخی جنجال‌ها و زد و خوردها بین بازیکنان دو تیم در اغلب دربی‌ها کار را به جایی رساند که پس از دربی 49 شبانه چند بازیکن دو تیم که در مستطیل سبز با هم گلاویز شده بودند بازداشت شده و فردایش با حضور در جلسه دادگاه و امضای تعهدنامه‌ای با قاضی خداحافظی کردند. اتفاقا اولین اقدام برای جمع کردن بساط حرکات قلدرمابانه یاغی‌ها و بزن بزن‌ها در دربی‌ها کارساز واقع شد و پس از آن بازداشت ها دیگر تا مدت‌ها شاهد درگیری فیزیکی خاصی در دربی‌ها نبودیم و اگر هم برخی می‌خواستند ادای یاغی‌های سرکش دربی‌های قدیمی‌تر را بازی کنند به هل دادن و چشم‌غره رفتنی اکتفا می‌کردند.
* بله! دربی مربی‌برانداز است و مدیر اخراج‌کن، بازیکن می‌داند که اگر ببازد باید روزهای بدی را پشت سرگذاشته و همان روز بعد از سوت آخر داور در ورزشگاه آزادی شعار" بی‌غیرت" و "حیا کن، رها کن" طرفدارانش را به جان بخرد و فردایش در تمرین داد و بی‌داد لیدرهای معترض و اعتراض شدید‌الحن هواداران سرخورده را. بر همین مبناست که مربی و بازیکن در تاریخ دربی‌های پایتخت و نگاهی گذرا به نتیجه دربی‌های مشهور جهان به تساوی قناعت می‌کنند چرا که ترس از باخت و پیدا کردن راهی برای فرار از بحران احتمالی موجب می‌شود تا مربی به فکر تاکتیک‌های تدافعی باشد و بازیکن به فکر احتیاط و راضی بودن به یک تساوی. این وسط داور هم می‌داند که اگر بازی با تساوی به پایان برسد از شر هیاهو و بهانه‌جویی‌های مدیران، مربیان، بازیکنان و هواداران دو تیم و به تبدیل شدن آزادی به دیگی جوشان برای خودش تا حدودی هم که شده در امان می‌ماند.
* بر اساس این فلسفه و حکمت است که در تاریخ دربی‌ها بیشتر از آنکه شاهد فاتح بودن تیمی بوده باشیم با مساوی‌هایی (83 دربی، 39 مساوی) مواجه بوده‌ایم که در دهه هشتاد به زعم برخی هواداران بوی تبانی می‌داد و به باور رسانه‌ها و اهالی فوتبال ریشه در احتیاط و ترس از باخت داشت و نهایتا ضیافت‌هایی که روح جنگدگی و حس هیجان نزد اعضای دو تیم را کاهش می‌داد.
* حال و در آستانه بازی روز یکشنبه اما برپایی ضیافت مشترک سرخابی‌ها به میزبانی اسپانسر دوباره این پچ پچ و ذهنیت‌ها را در نزد بسیاری از فوتبال‌دوستان تقویت کرده که نکند این دربی هم مثل آن دربی‌هایی که با ضیافت و بگو و بخندها قبل از نبرد همراه بود با تساوی همراه باشد. نگاهی به کامنت‌های هواداران دو تیم زیر پست‌هایی که در پیچ رسمی دو باشگاه سرخابی و واکنش برخی کانال‌های هواداری با انتشار عکس‌های این میهمانی همراه بوده خود گویای این واقعیت تلخ و نگران‌کننده است که اگر دربی برنده‌ای نداشته باشد چه جوابی برای فوتبال‌دوستانی می‌توان پیدا کرد که از حالا اعتراض شدید خود به برپایی چنین ضیافتی را آغاز کرده و باورشان این است که به دو تیم توصیه شده بازی با تساوی خاتمه یابد. حالا بازار شایعات و گمانه‌زنی‌ها بین هواداران دو تیم داغ داغ است. یکی می‌گوید می‌خواهند ما قهرمان نشویم، دیگری باورش این است که منافع اسپانسر مشترک دو تیم در تساوی و بازنده نداشتن مسابقه است و آن یکی چنان عصبانی است که همه مسببان برگزاری چنین ضیافت شامی را در کامنت خود از دم تیغ گذرانده.
* جو، جو مناسبی نیست. حالا هر چه بگویی هیچ گاه رسما و علنا به هیچ مربی و بازیکنی گفته نشده که دربی باید مساوی شود حرفت خریداری ندارد که ندارد. فقط می‌توانی بنویسی و توضیح دهی و امیدوار باشی که شاید عده و طیفی از این معترضان در باور خود تجدید نظر کرده و کوتاه بیایند.
* اما...
حالا فقط و فقط یک راه برای قانع کردن همه معترضان و فرار حتمی از این مهلکه باقی‌مانده و آن چیزی نیست جز اینکه؛ دعا کنید این دربی برنده‌ای داشته باشد و بازنده‌ای! فردا در این‌باره بیشتر خواهیم نوشت... (حسین قدوسی- سردبیر پیروزی)