سال 1395 به نسبت سال‌های پیش از خود و به جهت رخداد‌های متفاوتی که در آن رخ داد، سالی عجیب و پر از اخبار تلخ و شیرین بود. سالی پر از اتفاقات ریز و درشت. اتفاقاتی به بزرگی داغداری یک ملت تا سکوت و سکون اقتصادی، اجتماعی و ره‌آورد‌ها و موفقیت‌های بی‌شمار ‌ورزشی. موفقیت‌هایی که در کنار رخداد‌های سیاه و سفید سالی پر از اتفاق خوب و بد را رقم زد. در یک نگاه می‌توان گفت سال 95 برای ورزش ایران سالی سفید، برای سیاست و اقتصاد سالی سیاه و برای هواداران پرسپولیس 95 قرمز‌تر از هر قرمزی بود.

نود و پنج سیاه

سال نود و پنج، برای سیاست ایران سال خوبی نبود. البته نه برای دلواپسان سیاست. آیت‌الله هاشمی رفسنجانی یار دیرین امام و رهبری و راهبر جریان معتدل انقلابی دارفانی را وداع گفت. برجام نیز در آستانه‌ی یک‌ساله شدن با انتخاب غیرمنتظره‌ترین گزینه ممکن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا به دست‌انداز افتاد. آتش بر پلاسکو افتاد و فداکاری "فداکاران آتش‌نشان" ملتی را عزادار کرد. 

در این سال بازیگران و فوتبالیست‌های نامداری نیز از میان ما رفتند. درگذشت داود رشیدی و دنیا فنی‌زاده از دنیای جادویی سینما و تلویزیون، درگذشت بهمن گلبارنژاد، دوچرخه‌سوار جانباز ایرانی در مسابقات پارالمپیک ریو، درگذشت منصور پورحیدری پدر استقلال و عباس نواصرزاده در کنار دو پرسپولیسی عزیز، مهرداد اولادی و کاظم سیدعلیخانی اتفاقات تلخ و سیاه سال 95 را رقم زدند. مهرداد اولادی در ۳۱ فروردین، منصور پورحیدری در ۱۴ آبان، کاظم سیدعلیخانی در ۱۹دی و عباس نواصرزاده در ۲۹ بهمن از میان ما رفتند. 

اولادی که در سال ۱۳۸۱ به پرسپولیس پیوست سه سال در این تیم ماند و در این مدت ۴۳ بازی برای سرخ‌پوشان انجام داد و ۹ گل نیز به ثمر رساند. او هرچند سر پورشوری داشت اما زمانی که در خدمت قرمز‌های پایتخت بود بازی‌های زیبا و به یادمادنی را برای پرسپولیس و شادی هوادارانش انجام داد. 

یادشان گرامی و ره‌شان پر رهرو باد. 

نود و پنج سفید

سال 95 در کنار تلخی‌هایش روی خوش‌یمن‌تری هم داشت. در کنار اتفاقات سیاه، سال 95 برای ورزش ایران در مجموع سال سفیدی بود. برای فوتبال ایران و البته پرسپولیس و تیم ملی فوتبال. ورزش ایران در سال 95 روز‌های موفق زیادی را پشت سر گذاشت از مجموع نتایج کاروان ایران در المپیک 2016 ریو - که در ادوار المپیک‌های ایران، دومین نتایج مدالی بود – گرفته تا موفقیت‌های فراوان ورزشی و فوتبالی در رده‌های مختلف ملی در رقابت‌های جهانی و آسیایی.

تیم ملی فوتبال ایران نیز در این سال علیرغم حاشیه‌های بیرونی فراوانی که همه هم خودساخته کادر فنی آن بود، روز‌های موفق و کم‌نظیری را پشت سر گذاشت. کارلوس کی‌روش با شایستگی‌های فنی بی‌نظیری که دارد، توانست در طول سال 1395 جایگاه ایران در صدر آسیا، بازی بدون باخت و اکنون نیز صدرنشین گروه در مسیر صعود به جام جهانی 2018 روسیه را برای ایران به ارمغان بیاورد. امید است که در ابتدای سال 96 نیز روند موفقیت‌های تیم ملی تداوم داشته باشد تا ایران با صدرنشینی و به عنوان تیم اول و با اقتدار پا به جام جهانی 2018 گذاشته و رکوردی تازه را در فوتبال ملی به ثبت برساند.

نود و پنج قرمز

پرسپولیس در سال 95 روزهای خوب کم نداشت. ترکیب اراده و سیاستمداری برانکو ایوانکوویچ در کنار شور هواداران و بازیکنان آماده شرایطی را رقم زد که قرمز‌های پایتخت سالی پر از هیجان و موفقیت را پشت سر بگذارند. البته نتیجه آخرین داربی پایتخت هرچند دلسرد کننده بود اما پتانسیل خوب این تیم در تبدیل فرود‌ها به فراز، زمینه‌ای را ایجاد کرد تا این شکست چندان هم به چشم نیاید.

پرسپولیس در پایان هفته 24 لیگ برتر با 17 برد و تنها 2 باخت بیشترین تعداد بازی برده را به ثبت رسانده و به قول برانکو حتی با کسر شش امتیاز جریمه احتمالی فیفا نیز شانس اول قهرمانی خواهد بود.

35 گل زده قرمز‌ها، هرچند در آمار 2 گل کمتر از گل‌های زده حریف سنتی آبی‌پوش آنهاست اما آورده امتیازی این تعداد گل فاصله 12 امتیازی با استقلال تهران برای این تیم ایجاد کرده است. فاصله‌ای که شرایط پرسپولیس را در جدول کم‌نظیر و خاص کرده است. 9 گل خورده پرسپولیس نیز حکایت از عملکرد مطمین خط دفاعی این تیم دارد، خط دفاعی که با عملکرد موثر و قابل اتکا خود توانسته باور قابل اتکایی را به هواداران بدهد که پرسپولیس در سال 96 نیز حضور متفاوت‌تری را در لیگ قهرمانان آسیا رقم خواهد زد. باوری که دور از دسترس نیست و می‌تواند یک بار برای همشه گره کور موفقیت تیم پرطرفدار پرسپولیس در قاره کهن را تضمین کند.

پرسپولیسی‌ها در سال 1395 خوشحال‌ترین هواداران فوتبال ایران بودند. فاکتورهای موثر و کم‌نظیر این تیم موجب شد تا این تیم به موقعیت قابل اتکا کنونی خود دست یابد. سال 96 نیز برای پرسپولیس می‌تواند سالی خوب و مکمل موفقیت‌های 95 باشد.

 96 برای ورزش ایران نیز سال خوبی خواهد بود البته اگر مدیران ورزشی بخواهند و راهبری موثری داشته باشند. البته نباید تاثیر نتیجه انتخابات اردیبهشت 96 بر سرنوشت و جهت ورزش کشور را نیز نایده گرفت. نتیجه‌ای که با حضور پرشور ورزشی‌ها پرشورتر نیز خواهد شد.

به هر حال امیدواریم در بهترین و نزدیکترین گام، تیم ملی ایران بتواند آغاز کننده شادی هوادران فوتبال در سال 96 باشد. نمایندگان ایران در آسیا نیز موفق‌تر از پیش عمل کنند و ورزش ایران در کنار هوادارنش تاریخ سازی متفاتی را رقم بزند. امیدی که دور از دسترس نیست. ما نیز امیدوار به باوروی این امید به انتظار تحقق آن می‌نشینیم.