به گزارش پیروزی‌دیلی، در اوج جوانی، همراه با تیمی که جمعی از بزرگان را در خود داشت اما به خاطر وضعیت حاکم بر کشتی آن روزها، از پیش باخته بود، به المپیک 2008 پکن رفت و او هم مثل سایر اعضای کشتی آزاد و فرنگی ایران به شکست و حذف از دور رقابت‌ها رضایت داد. در آن المپیک که سهم ورزش ایران از جدول مدال‌ها بسیار ناچیز بود، تک مدال برنز مشترک مراد محمدی، همه آن چیزی بود که کشتی به نام خود رقم زد. رضا یزدانی هم که شایسته‌ترین جایگزین برای علیرضا حیدری مرد شش مداله کشتی ایران به شمار می‌رفت، ناکام از پکن به تهران بازگشت.

دومین المپیک جایی بود که رضا بیش از هر زمان دیگری خود را به کسب مدال امیدوار می‌دید. او خیلی هم خوب پیش رفت و پرامیدترین آزادکار ایران در سال‌هایی بود که در حسرت تکرار طلای سال 2000 علیرضا دبیر در المپیک بودیم. بعد از شکست گادیسوف روس جز مصدومیت سخت، هیچ کشتی‌گیری نمی‌تواند حریفِ این کشتی‌گیر جویباری شود که در مرحله نیمه‌نهایی، یزدانی که معمولا از ناحیه زانو خیلی آسیب‌پذیر بوده، در حین اجرای فن، دچار پارگی رباط صلیبی شد و هر چه تلاش کرد و خواست این المپیک را هم بدون مدال به پایان نرساند، اما حریف این آسیب‌دیدگی سخت نشد و با ویلچر از سالن مسابقات خارج شد.

المپیک سوم هم ریو بود. یزدانی بار دیگر آسیب‌دیده اما امیدوار به کسب طلا. تجربه و تکنیک ناب و مازندرانی او هم نوید کسب مدال را می‌داد و این کشتی‌گیر جنگنده، با وجود مصدومیت با تعهد خودش به المپیک 2016 رفت چراکه پزشکان او را از مبارزه منع کرده بودند. در ریو هم شروع خوبی داشت اما در مصاف با گازیموف کشتی‌گیر سرشناس وزن 96 کیلو، داور روس به راحتی از دو امتیاز مسلم رضا یزدانی گذشت تا هم رضا شانس حضور در فینال و کسب مدال طلا را از دست دهد و هم اینکه خودش (داور روس) به دلیل قضاوت پراشتباه با محرومیت از سوی اتحادیه جهانی کشتی مواجه شود.

یزدانی با وجودی که شانس کسب مدال برنز را داشت، اما به دلیل وضعیت روحی نامناسب و البته مصدومیت، نتوانست در گروه بازنده ها کاری از پیش ببرد و سومین المپیک هم برای او بدون مدال به اتمام رسید.

زمانی که زهرا یزدانی دختردایی رضا یزدانی در فینال رقابت‌های کشتی با کمربند داخل سالن آسیا، برابر حریفی از کشور میزبان (ترکمنستان) با حق‌کشی مواجه شد و مدال طلایش را با نقره عوض کردند، اشک‌های زهرا همه را به یاد ناراحتی و چهره درهم رضا در المپیک ریو انداخت. البته زهرا هم مثل پسر عمه‌اش با وجود این ناداوری، شایستگی اش را در مسابقه دیگری نشان داد و چند روز بعد از فینال کشتی با کمربند، در فینال آلیش با اقتدار به مدال طلا رسید. مسابقه‌ای که رضا یزدانی هم نظاره‌گرش بود.

یزدانی بعد از جراحی سنگینی که روی پایش انجام داده، این روزها همچنان در حال مداوا و پیگیری درمان است و به وسوسه المپیک چهارم، قصد ادامه کشتی را دارد.

در همین رابطه با رضا یزدانی دارنده دو مدال طلا و دو برنز کشتی جهان تماس گرفتیم. صحبت‌های خبرنگار روزنامه پیروزی با این کشتی‌گیر را در زیر می‌خوانید:

- به دعوت فدراسیون به ترکمنستان رفتید یا این یک سفر شخصی بود؟

نه، خودم شخصی به ترکمنستان رفتم. طوری برنامه‌ریزی کردم که مسابقه دختردایی‌ام را از نزدیک ببینم.

- بقیه کشتی‌ها را هم دیدید؟

نه، روز آخر، سر مسابقه زهرا به سالن رفتم و کشتی او را دیدم که خیلی خوب بود و مدال طلا گرفت. بعد هم از سالن خارج شدم.

- پس مبارزه‌ فینالش در کشتی با کمربند که حقش ضایع شد را ندیدید؟

نه، به هر حال کشتی همین است. این اتفاقات هم پیش می‌آید اما وقتی مسابقه تمام شد، دیگر باید با آن کنار بیایی و به مسابقه بعدی فکر کنی.

- گریه‌های او بعد از کسب مدال نقره، خیلی‌ها را تحت تاثیر قرار داد. با او صحبتی داشتید؟

تجربیاتی که داشتم را در اختیارش قرار دادم. سعی کردم با شرایط بهتری به مبارزه بعدی‌اش فکر کند.

- خودتان تمرین را شروع کرده اید؟

نه هنوز. یک سری شرایط فراهم نیست. شاید در هفته‌های آینده تمرین را شروع کنم.

- پای‌تان بهتر شده، نظر پزشک‌ این است که می‌توانید باز هم کشتی بگیرید؟

بهتر شده، اما تا تمرین را شروع نکنم مشخص نمی‌شود می توانم باز هم مبارزه کنم یا نه. باید تمرین کنم ببینم باز هم می‌شود با این پا کشتی گرفت یا نه.

گفت‌وگو از مرضیه دارابی، خبرنگار پیروزی