به گزارش پیروزی‌دیلی، در همین راستا با رحیم یوسفی و شماره 6 دوست داشتنی دهه 60 و 70 پرسپولیس همکلام شدیم. او که به تازگی زانویی که در این فوتبال خراب شده بود را به تیغ جراحان سپرده در مورد این روزهای تیم برانکو و همچنین اتفاق دلخراشی که برای مهدی قائدی رخ داد، صحبت کرد.

وضعیت پایتان بعد از عمل جراحی زانو بهتر است؟

بهترم، اما هنوز کاملا بهبود پیدا نکرده، البته راه می روم ولی احساس می کنم فعلا پایم خوب نیست.

یعنی می توانید فوتبال بازی کنید؟

با این وضعیت نه، دکتر می گفت 3-4 ماه زمان می برد که بتوانم بازی کنم. گاهی در سفرهای شهرستان با تیم پیشکسوتان می رفتم و بازی می کردیم. به هرحال استخوانم تراش خورده.

بازی های اخیر پرسپولیس را دیده اید، تیم چطور بوده؟

وقتی تیم می برد دیگر نمی شود ایراد گرفت. یعنی حرفی برای گفتن نمی ماند. تیم دارد نتیجه می گیرد، علی پروین هم همیشه می گفت، می رفتیم شهرستان، تیم مقابل خیلی ما را تحت فشار قرار می داد و به زور می توانستیم یک گل بزنیم، اما زمانی که یک –هیچ هم بازی به نفع پرسپولیس تمام می شد دیگر کسی نمی گفت تیم بد بازی کرده، همه می گفتند ما بردیم. برد همه چیز را می پوشاند.

یعنی ایرادی در کار تیم می بینید؟

البته برانکو خودش بهتر از هر کسی ایرادهای تیم را می بیند و بازی به بازی آنها را برطرف می کند. اما تیم او سال گذشته قهرمان شده و حالا هم با اختلاف زیاد در صدر جدول است، نمی شود دیگر ایرادی گرفت. ولی در بازی با گسترش فولاد وقتی آنها اتوبوسی دفاع کردند و بازی را بسته بودند بچه ها اصلا نمی توانستند شوت بزنند اما برانکو این را زود فهمید و در بازی بعدی تغییر روش داد.

البته این ضعف ها شاید در لیگ برتر مشکل ساز نشود اما در لیگ قهرمانان باید آنها را حتما برطرف کرد.

آنجا شرایطش کاملا فرق می کند. تیم ها بازیکنان حرفه ای دارند، البته ما هم اسم فوتبال مان حرفه ای است ولی واقعا حرفه ای نیستیم. همین که بازیکن بعد از تمرین و فوتبالش می رود پیِ زندگی اش و هر کاری که دلش خواست انجام می دهد، همین موضوع را نشان می دهد. تمام دنیا در فصل بازی ها بازیکنان شان را کاملا در اختیار دارند و بازیکن هرگز در اختیار خودش نیست. بازیکن حرفه ای حتی یک شب هم دیر نمی خوابد اما اینجا شرایط فرق می کند، هر بازیکنی هرطور که دلش می خواهد زندگی می کند. به هرحال ما برای لیگ قهرمانان باید تیم را تقویت کنیم.

البته که از دو پنجره نقل و انتقالاتی محروم هستیم!

این تیم برای فصل آینده لیگ برتر خوب است و مشکلی ندارد اما اگر می خواهیم در لیگ قهرمانان موفق عمل کنیم، باید حتما تیم تقویت شود. شما نگاه کنید در بازی با الهلال، یک بازیکن را از دست دادیم، چطور نتیجه گرفتیم. پرسپولیس که نباید وابسته به یک بازیکن باشد و به همین راحتی به هم بریزد. حتی اگر دو سه بازیکن کلیدی اش را هم از دست بدهد، باز باید انسجامش را حفظ کند و بازیکن جایگزین داشته باشد. حالا پرسپولیس محروم است، می شود از امیدهای باشگاه هم بازیکن گرفت. به نظرم برانکو می تواند در یک سال محرومیت، تیم را به خوبی مدیریت کند، در مسابقات داخلی مشکلی نداریم اما خب از این ناحیه در مسابقات خارجی لطمه می خوریم.

هشدار شماره 6 به سرخ ها

اصلا نباید نگاه کنیم سپاهان چه وضعیتی دارد. از این دست اتفاقات زیاد دیده ایم که تیم پایین جدول راحت می آید مقابل صدرنشین عالی کار می کند. مگر خودمان در جام حذفی همین موضوع را تجربه نکردیم؟ اصلا نمی شود به جایگاه تیم ها اعتماد کرد. ممکن است سپاهان روز خوبش را مقابل پرسپولیس پشت سر بگذارد. اصلا هر تیمی مقابل ما قرار می گیرد خیلی انگیزه دارد و این بازی را سکوی پرتاب می داند. بازیکنان وقتی مقابل پرسپولیس و استقلال خودی نشان می دهند می توانند به این تیم ها برسند یا حتی لژیونر شوند، چون بازی آنها مقابل تیم های بزرگ رصد می شود. همه بازیکنان مقابل پرسپولیس سوپرمن می شوند. پرسپولیس باید خیلی حواسش جمع باشد.

به رونالدو هم اجازه سفر نمی‌دهند

همانطور که گفتم در فصل بازی ها، باشگاه بازیکن حرفه ای را به حال خودش رها نمی کند. واقعا هم اگر استقلال در این مورد حرفه ای رفتار می کرد، این اتفاق نمی افتاد. چرا باید به یک بازیکن جوان اجازه می داد به سفر برود؟ رونالدو با آن جایگاهش هم نمی تواند چنین کاری را بکند. آنها پول حرفه ای می گیرند پس هیچ حاشیه ای هم از آنها قابل قبول نیست، اما اینجا اینطور نیست. بازیکنی که دوباره استارت زده، یک بازی محروم است، اتفاقا باید از این فرصت استفاده کرد و بیشتر او را زیر نظر داشت تا به آمادگی بیشتر برسد. باشگاه نباید اجازه دهد بازیکن جوان در فصل مسابقه به شهرستان برود. مگر فقط تصادف است؟ هزار جور خطر یک جوان را تهدید می کند. اینجور وقت ها خیلی ها هستند که می خواهند بازیکن را منحرف کنند، می توانند او را به خانه شان ببرند و پای بساط مواد مخدر بنشانند. از این نمونه ها کم نداریم. جوانی در کنار سرزندگی، هزار جور خطر هم دارد. من خودم وقتی خیلی جوان بودم، به استخر آزادی می رفتم و از فاصله 25 متری شیرجه می زدم و اصلا هم ذره ای ترس نداشتم. ولی حالا وقتی حرفش را زدم همه می گفتند اصلا نمی توانی بالا بروی که شیرجه بزنی. حالا بالا رفتم اما پایین را که نگاه می کردم دنیا دور سرم می چرخید. وقتی جوانی اصلا ترس نداری، اما وقتی سنت بالاتر می رود احتیاطت خیلی بیشتر می شود و خیلی کارها را انجام نمی دهی. جوان سر نترسی دارد، برای همین است که ماشین را می اندازد زیر پایش و با 200 تا سرعت می رود. حتی اگر پلیس هم متوقفش کند، می گوید من فلانی هستم و پلیس هم به یک تذکر اکتفا می کند، بعد دو متر هم دور نشده دوباره کار خودش را می کند. حیف شد که این اتفاق برای قائدی و دوستانش افتاد، ولی امیدوارم که زودتر به میدان بازگردد.

گفت‌وگو از مرضیه دارابی-خبرنگار پیروزی