مدافعی که با آن قد و قواره برای محکم کردن جای پای خود به جای ساق هایش به زبانش شاکی بود و تخیلاتی که مثل دیگر استقلالی ها درذهن خود پرورانده بود و دلش خوش بود که چهار را نشان بدهد و غافل از اینکه خود چهار هم از نمادهای پرسپولیسی ها برای کری خواندن مقابل استقلالی ها بود وهست.

پیروزی دیروز پرسپولیس از جهات مختلفی برای ما شیرین تر شد. از یک سو امتیازات مان به عدد 44 رسید، از سوی دیگر اختلاف امتیاز با تیمی که می‌خواست با بازیکنان ما مسیر قهرمانی خود را هموار کند، به عدد 6 رسید و از سوی دیگرجماعت  استقلالی ها جلوی ما قرار گرفته بودند و در کنار همه اینها اینکه حنیف عمران زاده با آن همه ادعا و کری خواندن ها در سالهای قبل بار دیگر در خدمت پرسپولیس قرار گرفت. به نظر می‌رسد حنیف عمران زاده حالا حالاها با ضربات سر پرسپولیسی ها دچار مشکل باشد. دوم آذر ماه سال 1393 را فراموش نکرده ایم. عمران زاده فکرش را نمی‌کرد هر کسی روی سر او سر بزند، غیر از امید عالیشاه که گل با ضربه سر او، چون پتکی بر سر مدافع استقلال بود. اما دو سال و اندی بعد، اینبار وحید امیری ضربه سر خود را به لطف عمران زاده به گل تبدیل کرد.