اعلام رأی کمیته استیناف فدراسیون فوتبال مبتنی بر برگزار شدن بازی پرسپولیس با صنعت نفت با تماشاگر آن هم در روز جمهوری اسلامی ایران و وفات امام علی النقی (ع) یعنی روز ۱۲ فروردین ماه که در تقویم رسمی کشور با رنگ قرمز مشخص شده است ابتدائا مارا هم شوکه کرد اما پس از ذره ای کنکاش در مغز خود یادمان آمد که پیش تر ارکان قضایی فدراسیون، اهالی فوتبال را از این هم حیران تر کرده اند. 

مثلا روزی روزگاری یکیشان حکم صادرکرد که فلان دروازه بان ۲ جلسه محروم است بعد از مدتی، یادش آمد که باید همانند بقیه فوتبال ایران با تمام دنیا متفاوت باشند تا همه چیز این فوتبال به همه چیز آن بیاید! چه چیز بهتر از آنکه در رشته تخصصی خود و امر قضاوت و عدالت بدعت گذاری کنند. پس همان یکی به باشگاه همان دروازه بان اعلام کرد در آیین ما یکی (آیین نامه ما)، تبصره و بند موجودست که اگر براساس آن به آن یکی متوسل شوید ، حکم محرومیت ناچیز آن دروازه بان یکی یک دانه یک جلسه تعلیق می شود که بخشش از بزرگانست و بزرگی ، این یکی و آن یکی هم ندارد ! و آن باشگاه همان کرد که این یکیشان بدو راهنمایی کرده بودند و همان اتفاق افتاد که بشارت داده بودند از عهده آن یکیشان حتما برمی آید و ارج و قربشان نزد اهالی قضا و قدر و سحر و اعجاز بالا رفت تا پشت بام فدراسیون که در ندارد ولی پیکر ا... اعلم

و بدینسان اولین قضاتی لقب گرفتند که خود حکم صادر کنند و خود شیوه دور زدن آن را به مجرم نشان دهند آنهم از نوع یک فرمانه! و جالب تر آنکه هر بار که محکومان را به این دور زدن خودشان نائل میگردانند وکیل مدافعی جوان و جویای نام از عالم غیب نام فتاحی بر خود نهاده از راه برسد و فتح الفتوح قاضیان را با ابزاری که در کارهای ساختمانی کمتر منفعت دارد تا در این کار ستادی!،در مصاحبه بکارمی گیرد تو گویی خشت اول اصل اساسی مستقل بودن قاضی از ابتدا در فدراسیونش کج نهاده شده و قاضی حی و سالم و حاضر بعکس کل دنیا، نیاز به وکیل وصی دارد. همین امروز بود که این فرد مطلع جامع الشرایط به دفاع از تعلیق حکم بازی بدون تماشاگر صنعتگران نفتی صادره از سوی این یکی به توسط آن یکی برخاست و با اعلام وصول اعتراض به تاریخ پنجشنبه فقط ۱۰ روز از شروع سال جدید گذشته ، خیال مان را آسوده نمود که قرار است همانند گذشته و الی الابد این یک حکم صادر و آن یک به کاغذ پاره اش بدل فرمایند از برای سیاست بازی بازی و گرد و غبار آلودگی که نه در تبریز وخوزستان! که در کلیت فوتبال ایران نامش فدراسیون رییس کارلوس جان، چشم های سرخ ها را قرمز می نماید و لبهای سرخ از ما بهتران را خندان به تمسخر ما امتیاز باختگان.

آنچه شیرفهم نشدیم سه بود از این میان! یکی آن گلایه مندی این وکیل مدافع بود به تقبیح بیانیه باشگاه سرخی که هوادارانش امروز از فرط حسادت به برخی راننده های خبره در میدان لیگ مانند تصادف کرده های جاده ای نوروز رنگ به چهره داشتند قرمز آلبالویی که : 

مگر مملکت، راهنمایی و رانندگی و شهرداری و فلکه سازش از دست داده زبانم لال که گردش به گرد میدان پر از دست انداز احکام انضباطی نگاشته این یک را توسط آن یکی و من و کارلوس و تاج سر فوتبال ایران تاج تاجان و ژنرال و صمدش و فروزانش و آجرلو را با دنده سه ی لج در ایام تعطیلات که آرام است و بی ترافیک به فدراسیون و سازمان لیگ و ای اف سی و فیفا و غضنفر و مارادونا نسبت می دهید ؟ اصولا بما چه که فلکه ، ساخته دست اسلاف دورست و دور زدن با سرعت،عملیست در رانندگی تعریف شده! هریک دارای متولی خود و مسئولیت جمع آوری کاغذ پاره های جا مانده بر کف کمیته استیناف هم با رفتگران زحمتکش. 

دو آنکه چطوری است که شهریار فوتبال ایران همان که ۱۰۹ بار دروازه گشوده و در شهر ایشان سکنی دارد ، در ایام کاری و جهد و تلاش نتواند چندین روز درب استیناف گشوده و محکومیتش ۴ جلسه ای را تقلیل دهد و اما کسانی نیامده کیلومترها دورتر در یوم ا... ۱۲ فروردین، آن کمیته را فعال و در و پیکر باز یافته و به یکباره ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار می افتند تا خروس خوان، حکم بدوی کاغذ پاره شده و صنعت و مردم دست به دست داده تا خوشحال و بشاش و بی غم جشن گرفته نارنجک و ترقه و بمبک بترکانند مکرر و و مجدد! و سنگربان و تیم حریف را در نبود همراهان بنوازند به الفاظ زیبایی که لیاقتشان نیست و لیاقت خودشان هم نمی بینیم. 

و سوم آنکه آنان که تهمت و افترا زدند زیاد و از دست های پشت پرده گفتند و گفتند تا آنکه خود رسوا و مضحکه خاص و عام شدند به واسطه نشر شهادت واقعه نگار لیگ نامش نود عادل که نشان داد همه برنامه ها و داوری هایشان هماره بضرر سرخ های پایتخت بوده ولاغیر ، نمی شایست که این یکی حکم محرومیتی صادر کند بر ایشان و آن یکیشان پاره پاره کندش تا به قهقه تبدیل شود لبخند ملیح و کنایه آمیزشان به روی پرسپولیسی ها که بسوزد دلتان که از این روابط حسنه بهره ندارید!