وی در مورد شیوه خودش در اجرای نود عنوان کرد: این اتفاق خوبی نیست که هنگام صحبت میهمان برنامه حواسم به اطراف باشد یا با گوشی مشغول باشم و باید تمرین کنم اینطور نباشد. یک برنامه کارشناس در حال صحبت بود که من استودیو را ترک کردم و به مدیر شبکه زنگ زدم تا وقت بیشتری برای برنامه بگیرم. این درست نیست و باید تمرکزم روی صحبت میهمان یا کارشناس برنامه باشد. یکجا لیورپول با اورتون بازی داشت و من یک تلویزیون کوچک روبرویم گذاشته بودم. کارشناس داوری در حال کارشناسی بود که لیورپول در دقیقه ۹۴ گل زد و من گفتم یسسسس و کارشناس برنامه مانده بود که من چرا چنین واکنشی نشان دادم. 

 فردوسی‌پور در مورد دلیل جذابیت فوتبال عنوان کرد: فوتبال پدیده عجیبی است و غیر قابل پیش‌بینی ترین ورزش است. همیشه امیدی در آن ته دل تماشاگر وجود دارد مثلا من نیمچه امیدی داریم اسپانیا را با اتفاقات فوتبالی ببریم کما اینکه ۴ سال قبل مقابل آرژانتین می‌توانست این اتفاق بیافتد.

 مجری برنامه نود در مورد ورودش به عرصه گزارشگری عنوان کرد: من پیش از ورود به صدا و سیما سال ۷۴ در روزنامه ابرار ورزشی مترجم بودم و در صدا و سیما تست گویندگی می‌گرفتند که شرکت کردم و قبول شدم. من پیش از آن در مسابقات مختلفی در صدا و سیما از جمله مسابقه هفته مرحوم نوذری شرکت کردم.

 وی در مورد چگونگی شکل‌گیری برنامه نود عنوان کرد: در آن سالهای ۷۷-۷۸ طرح برنامه نود را به سازمان دادم و به من عنوان یک جوان ۲۵ ساله اعتماد کردند. جای خالی یک برنامه ورزشی که اتفاقات روز بازی‌ها و داوری‌ها را بررسی کند را حس کردم و از نمونه‌های مشابه خارجی هم الگو گرفتیم‌ خدا را شکر ۲۰ سال این برنامه پابرجا مانده است و با حسادت‌ها و دشمنی‌ها همچنان تراوت خودش را حفظ کرده و جای افتخار دارد. فردوسی پور در ادامه گفت: در سال‌های ابتدایی که هنوز من را نمی‌شناختند پیشنهادهایی به من می‌شد ولی در حال حاضر کسی به خودش زحمت نمی‌دهد این کار را بکند. همکاران ۹۰ مثل خودم دیوانه‌های فوتبال هستند که افراد قانعی هم هستند و سالم کار می‌کنند. 

 وی در مورد اینکه نود تا کجا ادامه پیدا می‌کند عنوان کرد: تا جایی که مردم آن را بخواهند و برنامه تکراری نشود و مفید و تاثیرگذار باشد ادامه پیدا می‌کند ولی قطعا این برنامه هم روزی تمام می‌شود و همیشگی نیست.