آیاپارسال تیم ها در آزادی جلوی پرسپولیس سراسر هجوم بودند؟یااین مابودیم که باابزار درست فوتبال خودرا تحمیل می کردیم؟اصولا درمواقعی که حریفان به اصطلاح دفاع اتوبوسی می کند باید از راه های مختلف به آنها ضربه زد که پرسپولیس متاسفانه ابزاری برای اجرای تاکتیک مناسب ندارد. پرسپولیس درفازهجوم با۴عنصرحمله میکند واین۴نفر هرچقدرهم که تواناباشند ازپس بلوک ۹وبعضا۱۰نفره ی دفاعی حریف برنمی ایند دراین جور مواقع دفاع های کناری بایدبااضافه شدن برتری عددی به وجوداورندونقش یک پیستون راایفا کنند. و باoverlapخلق موقعیت کنند قضیه بسیارساده است وقتی حسین ماهینی دردوفصل اخیر وحدود ۶۰بازی درلیگ واسیا فقط۱پاس گل داده چگونه میتواند درحمله به تیم کمک کند ؟وقتی محمدانصاری علی رغم بازی درخشانش درفازدفاع، درحمله پاس گلی نداده چگونه باید انتظار مقابله بادفاع اتوبوسی راداشته باشیم؟راه دیگر وجود بازیکنان بسیار دریبل زن درخط حمله می باشد که عملا تیم ما ازاین عنصرمحروم است حتی وحیدامیری هم بازیکنی رونده است نه تکنیکی،فرشاداحمدزاده نیز با تظاهربه تکنیکی بودن جز توپ لودادن و تاخیر دربازی کاردیگری انجام نمیدهد،بشاررسن اما این خصوصیت راداراست اما چشم پوشی پروفسور از فرشاد انگار سخت ترین کار دنیاست و علامت سوال بزرگ ذهن هوادار.راه دیگرمقابله بادفاع محض شوت زنی هافبک هاست که بااحترام به همه انها هیچکدام این توانایی راندارند حال به این مشکلات بازگشت به سیستم ۴۴۲خطی را اضافه کنید ،سیستمی که باعث شده حتی درتهران هم باصلابت نباشیم. اصولا درتمام دنیا اگر تیمی بادوهافبک دفاعی بازی می کندحتما باید یکی از انها پابه توپ و رونده باشد که متاسفانه کمال وربیع خواه کمی منفعل بنظر میرسند ،ربیع خواه نه تنها پاس کلیدی نمیدهد بلکه از ارسال پاس های قطری ۶۰متری که توانایی بدیهی هافبک های دفاعی است عاجز است . پارسال هم دربازی باگسترش  و همچنین نفت ابادان دقیقا بازی به همین سبک پیش میرفت اما رامین رضاییان پس از ورود به زمین با ارسال های خودش به اصطلاح کار را دراورد.رامین رفته و برایش ارزوی موفقیت داریم اما ای کاش دفاع های کناری ما بیشتر نفوذ کنند. پس به همین راحتی متوجه می شویم موفقیت اتفاقی نیست و فلسفه ی فوتبالی خوب باید با ابزار مناسب همراه باشد تا خواب را از چشم حریفان بگیرد.اگر میخواهیم پیشرفت کنیم باید ضعف های خودرا بپذیریم .به همین سادگی.........باآرزوی موفقیت برای پرسپولیس کبیر

موسی خواجوی